Wtuliła się w niego, a jej cieło zaczęło się uspokajać. Tak spokojnie, tak cicho, tak bezpiecznie... Liście szumiały na wietrze i nic nie wskazywało na szaleństwo, które jeszcze przed chwilą miało tu miejsce. Miała ochotę po prostu zasnąć w tych ramionach i sie nigdzie nie ruszać. Chyba jej się udzieliła kotowatość Kinareta, bo prawie zaczęła mruczeć, kiedy pocałował ją w czoło.

Późniejsza wypowiedź Zwierzara wywołała u niej mieszane uczucia. Wesołość i żal jednocześnie. Polowe warunki? Gdyby wiedział... Gdyby tylko wiedział...

Zaraz. Ubrania? Charlotte jęknęła żałośnie.

- Mistle... Wszystkie moje rzeczy są przy siodle...

Poczuła się bardzo bezradnie. Właściwie to była zdana teraz na łaskę i niełaskę Kinareta. Ale... Zaaaaraz, gdzie się podziała jej pewność siebie? Charlotte szybko przywołała się do porządku, wstała i krzyżując ręce stwierdziła zdecydowanym, nie znoszącym sprzeciwu tonem:

- Przepłoszyłeś mi wierzchowca! Deklarowałeś się jako najlepszy towarzysz w tych stronach... Oczywiście odzyskam Mistle z powrotem, prawda?

Rzut 1k6 na znalezienie Mistle
1-3-nie udało się
4-6-udało się
+1 do wyniku za orientację w terenie
+1 do wyniku za zwierzęce zmysły

Powoli zaczęli się uspokajać po tym jakże przyjemnym uniesieniu. Miejsce w którym się znajdowali zdecydowanie dodawało sytuacji niesamowitego uroku. Kin utrwalał w myślach ten widok, czuł,że długo jeszcze będzie to wspominał. Chciał zapamiętać jak najwięcej szczegółów. Każdy kosmyk jej włosów,jej kolor oczu, chciał to wszystko mieć dla siebie.

Pewna siebie i chłodna z pozoru Char chyba czuła się bezpiecznie u boku Zwierzara, powoli usypiając mu w ramionach. Przez moment wydawała się smutna. Minęło to jednak błyskawicznie, a Cherubka zerwała się na równe nogi i z pretensją w głosie zmusiła Kina do ruszenia się z miejsca. Tylko widok jej pięknego nagiego ciała go do tego przekonał. Również wstał i nie odrywając od niej oczu powiedział.
-Niesamowity widok...co mówiłaś?..ah tak oczywiście,że odzyskasz swoją Mistle.

Ponownie zmienił swą postać i skinieniem głowy kazał Char znów wskoczyć na jego grzbiet,tym razem biegło mu się nawet jeszcze przyjemniej,czując jej ciepło na swoich plecach. Po kilku chwilach znaleźli Mistle,która spokojnie piła wodę ze strumienia. Szybko wrócił do ludzkiej postaci by nie spłoszyć klaczy wcześniej pozwalając Uskrzydlonej postawić stopy na ziemi.
-Zadowolona?
Zapytał,płynnym gestem wskazując na swoje znalezisko.
-Ubierz się w coś ładnego i zapraszam do siebie.

The member 'Kinaret Liontari' has done the following action : Rzut Kostką

'k6' :

Jak on sprawnie wykonuje polecenia... Mogłaby się do tego przyzwyczaić. Kiiiiiciuuuuś! Wcześniej był dla niej krwiożerczą bestią, teraz zaś przeuroczym stworzeniem, które aż się chciało głaskać i tulić całymi dniami. Prawie natychmiast dopadła jego grzywę i zaczęła ją delikatnie, z uczuciem tarmosić.

- Jaki z Ciebie piękny kiciuś! - rozczuliła się, Charlotte i wtulając się niemal w całości zniknęła wśród jasnej sierści. Później go dosiadła i znów mogła poczuć przyjemność szalonej jazdy. Gdy znaleźli Mistle, cherubka szybko sprawdziła, czy wszystko z nią w porządku.

Prychnęła, słysząc ostatnie stwierdzenie Kinareta.

- Phi! Ja posiadam wyłącznie ładne rzeczy. Poza tym, mi ładnie we wszystkim. Założyłabym swoją ulubioną kreację, ale boją się że z niej również zostaną same skrawki...

Następnie wyciągnęła z sakwy podróżną białą sukienkę i wiązaną skórzaną kamizelkę. Podkreślona talia, uwydatniony biust, odsłonięte udo. Zakręciła się wokół własnej osi, prezentując Zwierzarowi cały swój wdzięk.

- Może być? - uśmiechnęła się słodko. Oczywiście, że może. Jak mogłoby nie być.

Wszystko poszło zgodnie z planem,mimo tego,że perfumy Char trochę dezorientowały jego zmysł węchu,szybko udało się znaleźć Mistle. Kin po raz kolejny udowodnił swoją męskość. -Jestem idealnym kandydatem na męża-pomyślał z rozbawieniem.

Nim Char w końcu zdecydowała w co się ubierze minęło kilka jeśli nie więcej minut. Mimo to
Zwierzar nie miał podstaw do narzekania, widok nagiej i krzątającej się w pośpiechu Char umilił mu to oczekiwanie.
-I słusznie,z dzikimi zwierzętami nigdy nie wiadomo.
Odpowiedział z przekąsem na zaczepkę Uskrzydlonej.

Stał tak dłuższą chwilę podziwiając jak idealnie ukształtowane jest ciało Cherubki,zastanawiając się czy każdy przedstawiciel tej rasy jest tak do bólu idealny,aż w końcu jego kochanka oznajmiła,ze jest gotowa prezentując mu się w pełnej okazałości z wrodzoną gracją i wdziękiem. Zwierzar pokiwał głową z uznaniem mówiąc.
-W ubraniach jesteś równie piękna jak bez nich...podziwiam,a teraz proszę za mną.
Skłonił się i gestem wskazał kierunek w jakim powinni się udać.

Jechał na obchód i oddalił się od reszty - czyli swych strażników. Jego nos wyłapał swąd, więc zsiadł z Archiego i ruszył sprawdzić, co się dzieje.
Nakazał swym ludziom również się rozejrzeć, ale ostatecznie skończyło się na tym, że sam ruszył w odpowiednią stronę. Miał ze sobą broń, ale pod swą skórą czuł mrowienie. Bestia dawno nie szalała i gdyby był w niebezpieczeństwie zapewne by się wyrwała. Obawiał się tego, ale bardziej martwił się, że jego poddanych oraz ziemie mogłoby spotkać coś złego.

W pierwszym odruchu omiótł miejsce, w którym się znalazł wzrokiem - czy był tu piach, dokąd jeszcze mógł dotrzeć ogień? Co mogło się szybko zająć płomieniami?
Niemniej natychmiast widząc zagrożenie pożarem lasu, rzucił się do stojącego w pobliżu drzewa. Nie miał przy sobie siekiery. Co miał zrobić? Zrzucił z siebie płaszcz i z całej siły naparł na drzewo, chciał je obalić, a następnie zrobić z niego pierwszą zaporę dla rozprzestrzeniającego się karmazynowego kwiecia, która pożerało wszystko na swej drodze.
Bestia w nim zaryczała, gdy i on krzyknął, zbierając w sobie wszystkie siły. Zapewne jako bestia byłoby mu łatwiej, ale usilnie próbował się powstrzymać przed przemianą.
Kątem oka zerkał, ile czasu mu zostało nim ogień dotrze do drzewa.

The member 'Mistrz Gry' has done the following action : Rzut Kostką

---

#1 'Mini-Powodzenie k6' :


--------------------------------

#2 'Kość Powodzenia k12' :

Musiał działać szybko, a bestia w nim wyrywała się coraz mocniej traktując ogien niczym wyzwanie i zagrożenie, które należy zgładzić, albo kto wie, co jeszcze.
Altair naparł z całej siły na drzewo chcąc przetoczyć je z dala od krzaków zanim ogień zajmie je całkowicie i przejdzie dalej. Następnie szybko spojrzał na rozmiar ognia. Musiał ocenić jak duży jest ogień i gdzie jest jego centrum - ile zajęłoby ugaszenie ognia? Przecież nie weźmie koców, jeśli ogień będzie wysoki itd. A bieganie z garnkiem też nie jest najlepszą opcją jeśli będzie szalał mocno w wielu miejscach. Dopiero, gdy oceni będzie mógł zdecydować. Najlepiej byłoby rzucić zamoczone koce w mniejsze skupiska ognia, a centrum potraktować wodą. Gdyby się zmienił... mógłby kopać, ale... Nie. Musiał walczyć z bestią - nie ufał jej. Obawiał się, że może i ugasi pożar ale potem może by kogoś zabił? Przecież był potworem.

The member 'Mistrz Gry' has done the following action : Rzut Kostką

---

'Mini-Powodzenie k6' : 3