The member 'Isabett Mihawk' has done the following action : Rzut Kostką

'k6' :

Wszystko potoczyło się zbyt szybko. Wilczyca została odepchnięta na bok, jednak z ulgą dostrzegł kątem oka, iż się podnosi. Jedynie na moment skulił głowę, jakby chciał schować uszy przed tym piskiem. Już po chwili naciągnął cięciwę i wypuścił strzałę w stronę wroga.
Nie było czasu na kolejny pocisk.
Odrzucił łuk i dobył miecza, szykując się na starcie z czymś co pierwszy raz w życiu spotkał. Gdy tylko zbliży się to na odpowiednią odległość, spróbuje uciąć łeb szkarady, jeśli nie to przynajmniej wbić ostrze miecza jak najgłębiej...

The member 'Cienie' has done the following action : Rzut Kostką

#1 'k6' :


--------------------------------

#2 'k6' :


--------------------------------

#3 'k6' :

Jeden strzał, jakieś cięcie i bestia była martwa. Thomas schował kuszę i podszedł do tego co zostało po Cieniu, po czym trącił lekko butem, przyglądając się z grymasem na twarzy.
- Umyłbym się na twoim miejscu, nie wiadomo co to robi - powiedział do Harmonda, patrząc na czarną posokę, w której uwalany był mężczyzna. - A Ty - skinął głową na wilczycę - Zmieniaj się w człowieka, ta rana wygląda paskudnie. - Przechylił głowę na bok przyglądając się szramom. - I chyba trochę tej czarnej mazi się tam dostało, lepiej zająć się tym szybko, zanim wda się zakażenie.
Westchnął, zaczynając przeszukiwać torbę.
- Jak dobrze, że trafiliście na doktora... Cóż, lekarza, znachora, jak wolicie. Ważne, że znam się na rzeczy.
Spojrzał na człowieka, uśmiechając się lekko.
- Byłbyś tak miły i rozpalił ogień, przyda się ciepła woda. Chyba, że macie dom gdzieś w pobliżu - zerknął na dziewczynę. - I jesteś w stanie do niego dojść.

Pisnęła kilka razy. Chciała się podnieść, ale z drugiej strony może ruszanie nie było dobrą opcją? Oblizała nos i popiskując cicho spojrzała na szlachetnego, który okazał się... doktorem? Czyli nie ma całkowitego pecha. Ale przemienić się? A nie może jej tak w wilczej? No cóż... Przemiana z raną bywała bolesna - o to chodziło... nie o to że była naga, bo nagość jakoś lykantropów nie ruszała tak bardzo jak innych.
Powoli przyjęła ludzki kształt. I tak leżała na boku, tyłem do Harmonda, z rękoma skulonymi przy klatce i podkulonymi nogami.. jednym słowem pozycja embrionalna. Rana w boku nie wyglądała najmilej.
Jęknęła cicho.
- Piecze - wydusiła przez zęby.

Udało mu się zabić to coś, jednak to co stało się chwilę później... obrzydlistwo!
Zaczął rozpinać i zdejmować zbroję łuskową, po niej przyszła kolej na bluzę. Obie części ubioru były całe w czarnej mazi.
Popatrzył ze współczuciem na Isabett i zdejmując ostatnie ubranie na górnej części ciała - koszulę, przykrył nią nagie ludzkie ciało dziewczyny, uważając na ranę.
- Niedaleko powinien być strumień, mijałem go tropiąc ślady zwierzyny, przyniosę wodę - powiadomił towarzyszy. Pospiesznie odszukał go i nabrał pełną manierkę wody, po czym zmył ze spodni czarną maź.
Wrócił i zaczął zbierać drwa na ognisko. Gdy miał już wystarczająco, aby rozpalić, przystąpił do krzesania ognia. Choć starał się jak mógł, iskra nie chciała podpalić ściółki. Pełen frustracji zaklął pod nosem i zaczął mocniej pocierać krzesiwa o siebie, co poskutkowało kilkoma iskrami. Po chwili pojawiła się cienka smużka dymu, by uderzenie serca później wystrzelił w górę nieśmiało mały płomień. Dołożył małych gałązek i poszukał kilka większych, aby ognisko nie zgasło.
Kiedy wszystko było przygotowane, opróżnił manierkę na potrzeby Thomasa i udał się nad strumień, aby obmyć resztę swoich ubrań i rynsztunku...

Thomas odłożył rzeczy z boku, po czym klęknął przy dziewczynie dokładnie oglądając zranienie. Było paskudne, fakt, jednak widywał gorsze. Przyjął wodę od człowieka i obmył dokładnie ranę, starając się w miarę delikatnie usunąć całą posokę potwora.
- To bardzo dobrze, że piecze - zaczął mówić w trakcie, nadal zachowując powagę i chłodny profesjonalizm. - Gdyby nie piekło, to pewnie oznaczałoby, że ta maź wchłonęła się i zżera ci nerwy. - Zaczął grzebać w torbie. - Wtedy nie wróżyłbym ci długiego życia.
W końcu wyciągnął to co chciał, a mianowicie pęsetę! Była czysta, zawsze dbał, żeby wszystko było czyste. Delikatnie usunął z ran jakiekolwiek widoczne zanieczyszczenia, a zwłaszcza wszystko co miało związek z mazią i jeszcze się ostało, po czym ponownie przemył rany wodą.
- No cóż... - powiedział uśmiechając się. - Chyba możemy zszywać.
Elf chwycił igłę i nici.
- Uwaga, może teraz zaboleć - ostrzegł, po czym zabrał się za zakładanie szwów w miejscach rozcięcia. Gdy były już zszyte, delikatnie pomógł dziewczynie podnieść się do pozycji siedzącej, uważając, aby ponownie nie upadła. Wyciągnął kilka liści babki, które naciął i przyłożył do rany, po czym jak najdokładniej zabandażował szramy. Rany na boku były tak upierdliwe podczas opatrywania, gdy trzeba było zakładać bandaże...
- No już... - powiedział. - Opatrunek trzeba będzie zmienić za jakiś czas, lepiej się też nie przemieniaj, żeby go nie zerwać. Jak się czujesz?
Słuchając odpowiedzi podszedł do gotującej się nad ogniskiem wody i wrzucił do niej jakieś zioła.

Podążyła wzrokiem za Harmondem na tyle na ile pozwalała jej obecna pozycja. Nie musiał jej przykrywać... ale to było miłe z z jego strony. Ogólnie był milszy niż się spodziewała.
Potem jej uwagę odwrócił doktorek.
- Wodą? A wy nie wylizujecie ran? A.. no tak.. wy nie.. - wpierw spytała lekko zdziwiona, ale potem przypomniała sobie, że przecież to nie wilki.
Cały zabieg przebolała w ciszy i bez pisków czy szarpania, aż doszło do szycia. Pisnęła lekko, ochrypłym głosem i zaczęła się wiercić.
Próbowała złapać doktora zębami, ale w chwili oprzytomnienia złapała zębami swoją rękę, zamiast doktora. Nie zrobiła sobie krzywdy, ale oprzytomniała na tyle by nie gryźć ręki, która leczy.
- D.. dobrze.. - mruknęła zastanawiając się, czy jej wilcza forma nie zerwie opatrunku. Podniosła się przy tym siadając i nie zwracając uwagi na to że bluza Harmonda spadła jej na kolana. Spojrzała na nią z namysłem.
- Już lepiej. Dziękuję. Wyliżę się z tego... Ale to nowość... jestem tylko myśliwym.. rzadko kiedy zdarzają mi się spotkania z czymś takim i rany... - powiedziała z lekkim rozbawieniem.
Z łuku strzelała lepiej niż walczyła w zwarciu. Ale chciała pomóc...

- Ja też pierwszy raz spotkałem to coś, mimo wielu lat polowań i życia najemnika... A widziałem wiele - rzucił wracając znad strumienia. Był cały mokry od pasa w górę - musiał się umyć po tym wszystkim. Dostał gęsiej skórki kiedy dość chłodny powiew wiatru dotknął jego skórę. Zbliżył się do ogniska i przykucnął przy nim.
- Będziemy musieli tutaj zostać na noc - rzucił przesadnie miłym tonem spoglądając na Is. - Przynajmniej dopóki nie będziesz mogła w miarę normalnie chodzić. Mamy ognisko a także trochę mięsa - mówiąc to wyciągnął swój ostatni kawałek mięsa jaki posiadał. Zazwyczaj jadał w tawernach, jednak podczas polowań korzystał z tego co dała natura. Podzielił na trzy kawałki, z czego jeden większy i zawiesił nad ogniskiem, po czym rozłożył w pobliżu swoje ubrania aby wyschły. Gdy wszystko już zrobił, usiadł niedaleko Wilczycy i zapytał.
- Po co nam pomagałaś..? Mogłaś spokojnie uciec... A jednak postanowiłaś zostać... - zdziwił się na swoje słowa. Dopiero teraz dostrzegł, że pomogła mimo że nie musiała. Nie spodziewał się tego. Był jej wdzięczny, jednak tego nie powie, przynajmniej nie przy kimś innym...

Gdy woda zagotowała się i powstał napar, Thomas ostrożnie zdjął ją z ognia i przelał do swojego kochanego kubka.
- Proszę - powiedział, podając dziewczynie rumianek, a po chwili dodając do tego jeszcze koc. Dzisiaj obejdzie się jakoś bez niego.
Po tym zajął się porządkowaniem bagażu i wyczyszczeniem bełtów, które po rozpłynięciu się potwora leżały na ziemi. Po chwili wrócił człowiek, już czysty i przy okazji mokry. Gdy mężczyzna zajął się dzieleniem mięsa, Thomas wyjął trzy jabłka i podał każdemu po jednym. Gdy wszystko było załatwione, oparł się o drzewo, wyjął dziennik i zaczął skrobać na papierze. Trzeba było dokładnie opisać tę bestię.
- Od prawie stu lat chodzę po tym świecie, starając się go poznać i nigdy nie widziałem czegoś takiego - powiedział całkiem zadowolonym głosem, nie przerywając pisania. - To genialne, prawda? - zapytał, unosząc wzrok znad książki na towarzyszy. - Niewiedza jest wspaniała, oznacza, że nadal pozostaje coś do zbadania.
Uśmiechnął się szeroko.
- Uwielbiam czegoś nie wiedzieć. Chociaż zazwyczaj po chwili braki się nadrabia, co też jest w sumie miłe. To jest piękne w odkrywaniu świata, zawsze wygrywasz...
Elf zaczął skrobać dalej, teraz starał się naszkicować ten dziwny twór.
- Została, ponieważ jest przyzwoitą i dobrą osobą. Pozostawienie kogoś na pastwę dziwnej bestii stworzonej z ciemności nie świadczy zbyt dobrze o człowieku... Lub lykantropie. Albo jest zła i egoistyczna, ale wpadłeś jej w oko - Thomas mówił nadal nie odrywając wzroku od dziennika. - Albo ja wpadłem jej w oko... - dodał unosząc głowę i patrząc badawczo na dziewczynę. - Nieee... Osobiście mam nadzieję, że to pierwsza opcja, przydadzą się dobrzy ludzie na tym świecie.
Skrob, skrob, skrob...

Spłoszona wcześniej Betty, klacz Is wróciła do swojej pani. Zaczęła paść się na trawce nie zwracając na nic uwagi.
Z kolei Is przyjęła z wdzięcznością kocyk i ostrożnie się nim otuliła. Bez futra było zimno. W sumie to ona też powinna się umyć... trochę posoki cienia nadal na niej było.
- Często sypiam w lesie.. w sumie to prawie non stop, więc to nic nowego.. Też mam trochę mięsa... suszona wołowinka.. gdzieś przy siodle jest torba - powiedziała spoglądając w stronę Betty.
- Nie wypada uciekać.. tylko tchórze tak robią.. - zaczęła odpowiadać Harmodnowi, gdy nagle wtrącił się Thomas i powiedział... cóż... powiedział rzeczy, które sprawiły, że Is mimo woli się zarumieniła i odchrząknęła lekko.
- Gdzie ta woda? Bo muszę się umyć z tego.. ten.. - mruknęła próbując się powoli podnieść. Nogi miała jak z galaretki.
Koc zakrywał jako tako jej ciało, ale odsłaniał niemal całe nogi i spory dekolt.

- Mi wystarczy wiedzieć jak to zabić - odpowiedział Elfowi. Słysząc kolejne słowa zmrużył oczy i popatrzył na niego wzrokiem mówiącym "zabiję cię jak jeszcze coś powiesz na ten temat" po czym zwrócił już niewinny wzrok na Wilczycę, uśmiechając się.
- Zaraz Ci przyniosę, nie wstawaj bo rana się otworzy na nowo - mówiąc to położyli dłoń na jej ramieniu, tym samym zmuszając do siedzenia. Oczywiście nie próbował nawet przytrzymać przy tym koca, aby nie opadł. Po chwili podał jej manierkę pełną czystej wody i kawałek czystego materiału jaki miał w torbie.
- Narazie musi wystarczyć - rzekł podając jej wszystko i usiadł obok, tym razem trochę bliżej.
- Swoją drogą ma piękne nogi i miłą, delikatną skórę... Ciekawe jakby dotknąć jej futra... Stop! Myśl trzeźwo - otrząsnął się z zamyśleń. Akurat na czas, kiedy upiekły się kawałki mięsa. Największy podał oczywiście Isabett, mówiąc.
- Tobie teraz to potrzebne, jedz! - nakazał. Nie miał ochoty słyszeć jakichkolwiek sprzeciwów. Kolejny kawałek podał Elfowi, a ostatni zaczął wcinać sam...

Drgnęła lekko pod jego dotykiem, gdy posadził ją ponownie na ziemi. Koc faktycznie lekko się zsunął, ujawniając ramiona i dekolt niemal po sam biust. Siedziała bokiem, nogi trzymając w jedną stronę, niemal całkowicie odsłonięte. Wyraźnie jej to dyndało, a koc trzymała na sobie dla czystej przyzwoitości bo gdzieś jej tam jeszcze kołatało po głowie, że przy ludziach na golasa nie wypada biegać.
Przyjęła wodę i szmatkę. Koc ledwo trzymał się na jej rękach i częściowo ramionach. Polała wodą szmatkę i spróbowała przemyć się trochę. Odrobinę jej się nawet udało, ale będzie musiała jednak potem poprawić nad zbiornikiem.
- Dzięki... ale potem i tak chcę nad wodę - przyjęła mięso i uśmiechnęła się z dziwną satysfakcją patrząc w jego stronę, jakby ton rozkazujący nie tyle ją bawił, co się jej podobał. Wgryzając się w mięso, nadal patrzyła na niego z zainteresowaniem.

- Potem czyli jutro - upewnił się z przekąsem w głosie i obdarował Wilczycę uśmiechem. Kiedy pochłaniał kolejne kawałki kolacji, zdał sobie sprawę, że ona go obserwuje! Siedział od niej oddalony może o metr, więc przesunął się tak, aby siedzieć do nie frontalnie, o czym otaksował wzrokiem od stóp do głów jakby próbował ją ocenić. Nawet się z tym nie ukrywał. Na koniec spojrzał jej prosto w oczy z wyzwanie typu "kto dłużej wytrzyma" i rzekł.
- Masz delikatną skórę - oczywiście nie odrywał wzroku od jej oczu. Chwila... Czy on to właśnie powiedział..? Cholera. Nie wiedząc jak się z tego wykręcić skupił się na wyzwaniu, jakie rzucił Wilczycy...

Cmoknęła z niezadowoleniem, ale póki co się nie wykłócała tylko skubała dalej mięsko w zamyśleniu. Jej bursztynowe oczy ani na moment nie ustąpiły. Nawet gdy Harmond zmienił pozycję i wyraźnie się jej przyjrzał. Zupełnie jej to nie przeszkadzało. Tak, jak i jego kolejne słowa. A przynajmniej zaczynała wyczuwać, że Harmond, jak normalny, zdrowy samiec, najwyraźniej widzi w niej ewentualną partnerkę do kopulacji - to przekładając na ludzkie rozumowanie, jak i cywilizowany tok rozumowania, za którym się opowiedziała uciekając z domu... Podobała mu się? Najwyraźniej tak...
- A ty jesteś apetyczny - chodziło jej o to że smacznie pachnie.. lasem.. mięsem.. i w ogóle... Ale skróciła sobie to sformułowanie i chyba specjalnie to zrobiła z lekko perfidnym uśmiechem wgryzając się w ostatni kawałek mięsa.
- Zawsze możesz mnie przenieść nad wodę i pomóc.. - dodała po chwili ciszej nawiązując jeszcze do wcześniejszej rozmowy.

Satysfakcja zniknęła z jego twarzy, kiedy Is określiła go jak przyszłe śniadanie... A może źle ją zrozumiał..? Chyba nie chciała go zjeść...
Z zamyśleń wyrwało go zdanie Wilczycy. Mimowolnie uśmiechnął się a w jego oczach pojawił się błysk, ale czego..? Zadowolenia..? Tajemniczego pomysłu..?
- Wrzucając do wody... - roześmiał się nawiązując do pomocy. Pochylił się i już opanowując śmiech dodał całkiem poważnie. - Ale musiałbym Cię w takim razie dotknąć bardziej niż przed chwilą - postanowił chwilę się podroczyć, ponieważ podjął już decyzję...

Widziała konsternację na jego twarzy i nie mogła powstrzymać uśmiechu satysfakcji i zadowolenia. Nie gustowała w ludzkim mięsie. Nie była kanibalem ani ludojadem ani niczym innym. Fuj. Ale cóż.. apetyczny zapach to apetyczny zapach.
- Bandaż by się zmoczył - upomniała go gdy wspomniał o wrzucaniu do wody, ale rozbawienie w jej głosie świadczyło, że gdyby nie bandaż to chętnie by się popluskała.
Na jego kolejne słowa na moment zastygła, jak drapieżnik, który czeka i ocenia sytuację. Po chwili uśmiech powrócił na jej usta.
- Zapewne. Ale nie martw się.. raczej nie gryzę.. - powiedziała to powoli rozkoszując się tymi słowami i z rozbawieniem oczekując jego reakcji. W tym samym czasie skończyła mięso, więc powoli i dokładnie oblizywała palce, którymi je trzymała. Nie spuszczała wzroku z mężczyzny.

Skrzętnie przypomniała mu, że jest drapieżnikiem, który się z nim droczy. Jak mogła... Przecież to on miał się z nią droczyć.
Mimowolnie, przez co przegrał! Spojrzał na jej palce, kiedy zaczęła je powoli oblizywać. W co ona pogrywała..?
Teatralnie westchnął przyznając jej wygraną i podniósł się, po czym podszedł do niej. Uśmiechnął się i rzekł kucając.
- Pamiętaj, że ręki która karmi się nie gryzie - przy czym wyciągnął w jej stronę ręce. Jego goły tors zdążył już wyschnąć od ciepła, jakie emitowało ognisko, poza tym na pewno był przyjemnie ciepły...

Is była dzikim wilkiem. Nawet jeśli wyrwała się z objęć watahy już dawno temu, nadal była dzikim wilkiem, który lubił się droczyć, lubił zaszaleć i nie miał najmniejszych oporów. Nawet siedzący dalej elf jej nie obchodził.
Co do palców to nie robiła tego specjalnie, ale warto zapamiętać, że tak to na niego zadziałało. Zachowywał się jak pies, który zwęszył sukę z cieczką. To porównanie tak ją rozbawiło, że zaśmiała się lekko.
Niech go. Rozbawił ją, zaszlachtował potwora i jest niczego sobie no i miły. Wprawdzie reszta watahy by go pewnie rozszarpała, gdyby się do niej zbliżył, ale Is uwielbiała robić im na złość... no i robić to na co miała ochotę.
Dlatego, gdy wysunął w jej stronę ręce, wpierw moment obserwowała z dzikim błyskiem w oku, a potem przysunęła się ciut. Nie poleciała mu jednak w ramiona, o nie. Najpierw poczuła zapach mięsa z jednej ręki i natychmiast zwróciła w jej stronę głowę, łapiąc dłonią za jego przegub. Wpierw przesunęła nosem po ręce, wdychając zapach pysznego mięska, a potem... zerknęła na niego kątem oka przesuwając językiem po jego dłoni.
Uśmieszek rozbawienia nie schodził z jej ust ani na moment.
- Może się nie gryzie, ale zostało na niej trochę zapachu i smaku mięsa.. Nic nie powinno się zmarnować - powiedziała cicho w jego dłoń z nieskrywaną wesołością i prowokacją.

Ręka zadrżała mu na moment, ale tylko na moment. Miał ochotę odsunąć się, ale coś szeptało mu - Nie - przekręcił głowę i popatrzył na Is.
- Było mówić, że jesteś bardzo głodna to odstąpiłbym swój kawałek - zabrzmiał z uśmiechem w głosie i zaraz dodał ironicznie bardziej do siebie - Albo i nie -
Przesunął się bliżej Wilczycy i spróbował ją podnieść. Miał nadzieję, że na prawdę go nie ugryzie, szkoda byłoby tej znajomości...

Mało który samiec odstępuje samicy swój kawałek mięsa. Dlatego wolała obracać się w cywilizowanym kręgu lykantropów, a nie ze zdziczałą rodzinką. Uśmiechnęła się jeszcze weselej, ale zesztywniała na moment, gdy się do niej zbliżył.
Poczuła zapach wilgotnej skóry, ogniska, zwierzyny i różne zapachy typowe dla mężczyzny z jego zawodem. To była przyjemna mieszanka. Rozluźniła się nieco, chociaż kątem oka nadal go obserwowała.
Chwyciła rękoma koc, którym była owinięta i pozwoliła się podnieść. Harmond nie miał z tym raczej problemu bo miała jedyne 159 centymetrów wzrostu i była bardzo szczuplutka.
- Czyli jednak łaskawie weźmiesz mnie nad wodę? - spytała z nutką ironii i rozbawienia.
Serio nie chciała spać umazana w jakimś szlamie, nawet jeśli nie było tego sporo. Plus... chciała nad wodę i tyle.

Widział przez chwilę jej spięcie, jednak zaraz nieco się rozluźniła. Czy aż tak bała się ludzi..? A może chodziło to o dotyk obcej osoby.. Do tego człowieka, ludzkiego samca..? Podniósł ją bez większych problemów i skierował się w stronę strumienia, nie zwracając nawet uwagi na Elfa... Trzymał ją pod łopatkami i kolanami, tak aby skóra na boku nadmiernie się nie naciągała, równocześnie pozwolił jej oprzeć się o siebie. Niosąc tak Wilczycę, ukradkiem powąchał jej włosy. Był bardzo ciekaw jej zapachu. Czy w ludzkiej formie pachniała jak Wilk..? Czy może jak człowiek..? Niestety ze swoich obserwacji nic konkretnego nie wywnioskował.
Po kilku minutach uważnej wędrówki dotarli nad mały strumień. Z całą pewnością nie mogłaby w nim popływać, jednak obmyć się jak najbardziej. Delikatnie posadził ją w miejscu, gdzie brzeg schodził dość łagodnie do wody.
- Jesteśmy na miejscu. A teraz co dostanę za ten transport..? - wyszczerzył zęby w chytrym uśmiechu. - Inaczej będziesz wracać sama - puścił jej oczko i skrzyżował przedramiona na klatce piersiowej...

Pozwoliła się zanieść i była przy tym bardzo grzeczna i spokojna. Trzymała rękoma kocyś, ale uśmiech nie znikał z jej ust. Gdy w końcu Harmond posadził ją na brzegu, ona łypnęła na niego kątem oka z rosnącym rozbawieniem, gdy ten zaczął mówić.
Ledwo ostatnie słowo, ona zrzuciła z siebie koc gdzieś na bok, by się nie zamoczył, po czym nadal przodem do niego, pochyliła się do przodu i przesunęła językiem po linii szczęki i policzku tuż obok jego lewego ucha.
- Dziękuję - powiedziała cichutko.
Ta sytuacja wyraźnie ją bawiła, ale pozytywnie naturalnie.

No dobra dostał więcej niż sądził. Aż poleciał do tyłu i usiadł na ziemi z wrażenia. A może ona chciała sprawdzić jak smakuje..? Tyle niewiadomych, tyle możliwości i pułapek. Założył ręce za kolana i przyglądał się jej, z trudem próbując nie przenieść wzroku po jej ciele niżej i niżej. Uśmiechnął się do Is
- No myj się już bo nie mamy czasu. Słońce zachodzi i robi się coraz chłodniej - powiedział. Chyba nawet nie zauważyłby teraz ponownego pojawienia się tej bestii, którą niedawno ubił...