No to jazda heh... hura...

W formie gargulca stał sobie na wyższym piętrze i obserwował z ciebia. Przyleciał i z nudów i z ciekawości. Warto wiedzieć, kto będzie teraz paradował z koroną, no nie? Na wszelki wypadek jakby miał kiedyś jakieś zleconko... albo szukał pracodawcy...
Sebastian oblizał się leniwie i przeciągnął. Niech już zaczynają tę szopkę, no bo ile można.

Demonica również pojawiła się na ceremonii. Ubrana w najlepszą ze swych kreacji, ulokowała się na parterze z innymi Nashorami. Postanowiła godnie reprezentować ród Vi Reichs podczas koronacji. Co podkusiło ją do przybycia? Zwykła ciekawość i chęć uniknięcia towarzyskiej wpadki. W końcu nie wypadało nie znać swego nowego władcy, prawda? Jej szkarłatne oczy skupiały się na scenie, która działa się tuż przed nią. Nawet na moment nie odwróciła wzroku, by spojrzeć na zebrany tłum czy wyczulonych strażników. Jej myśli zbyt mocno pochłonęło jedno, konkretne pytanie: kim okaże się ten, któremu wszystkie demony muszą być bezgranicznie posłuszne.

Głowa rodu jednak przyszedł na koronację nowego Władcy. Ubrany był bardzo drogi strój arystokraty, jaki miał w garderobie. Przebywał wśród Piaskunów spoglądając w dół gdzie ma przebyć nasz nowy wybrany monarcha. Nie szukał wzrokiem swojej siostry, a jedynie widział zebrany tłum i wyczulonych strażników, którzy pilnują porządku. Jedynie mężczyzna opierał się o kolumnę nie odrywając swojemu wzroku. Niestety dużo czasu nie miał, żeby spędzić tu cały dzień, bo miał swoją robotę w posiadłości.

Siostra trzymała dłoń na jego ramieniu trochę za mocno. Zdjął ją i również lekko ścisnął nim odsunął się od niej.
- Dam radę - mruknął widząc jej zmartwione spojrzenie.
Westchnął i ruszył niezbyt szybko w stronę kapłanów. Miał zostać Władcą. Było to wręcz śmieszne, ale cóż mógł poradzić. Tym samym będzie w stanie pomóc siostrze. Z pewnością był to dobry pomysł, by skorzystać z takiej okazji.
Stanął przed posągiem i usilnie unikał patrzenia na podwładnych i okazywania im swej twarzy w pełnej okazałości. Jeszcze ktoś z pacjentów by go rozpoznał...

W pewnym momencie uznał, że pokręci się trochę na dole i zleciał pomiędzy nashory. Zmienił się z formy gargulca i podszedł kilka kroków do przodu - obok Synestry.
Nie obchodziło go czy jest tu sporo szlachty czy coś. Kaptur na głowie miał poprawiony już od pewnego czasu. Obserwował z większym zainteresowaniem gapiów niżeli władcę. Wydawał się w miarę spoko. Zobaczymy.
No ale do rzeczy. Może było tu jakieś zajęcie. Ktoś kogo warto by śledzić do domu i ograbić z majątku i życia...

Stał i spoglądał kątem oka na swych... cóż... poddanych. Dziwnie to nadal brzmiało, ale coś w nim się ekscytowało lekko na tę myśl. Tak samo, jak część jego się buntowała myśli, że nie będzie miał możliwości leczenia - chociaż on sam o tym nie wiedział bo to Dr Crane sie martwił.
Zachował powagę i spokój, niemal znudzenie w trakcie całego procederu. Momentami zerkał w stronę, gdzie stała jego siostra, jakby chcąc upewnić się, że tam jest i że wie, że jej nie zostawi.

Myślę, że nie ma co - można zamknąć temat.