Odrodziłem się gotowy.

Wylde była ciekawa, kto został władcą tego cholernego ludu uzurpatorów i sadystycznych miłośników niewolnictwa.
Nie była rasistką ani nie miała nic przeciwko Mitycznym, ale cóż. Pewne negatywne wspomnienia z legend i opowieści pozostają.
No ale cóż. Ona już nie była Władczynią, tylko generałem. Skupiała się na innych sprawach i tupała obecnie kopytkiem w posadzkę, co mogło być ciut za głośne, ale niech se kurka wodna mityczni widzą, że TAK... tu jest WOLNA CHIMERA!

Nie mógł uwierzyć... ani nie wiedział, jak się z tym czuć. Władcą został dijin... Dijin, taki jak on. Skąd on się wziął? Gdzie był? Ciekawość i jednoczesna złość narastały w Huanie na przemian. Cierpiał tu prześladowania, przemoc i nienawiść... a ten dijin? Czy też przez to przeszedł? Jeśli tak to nie tutaj. I to bolało najbardziej. Dlaczego musiało trafić na Huana?
Z drugiej strony cieszył się, że władcą został właśnie ktoś taki. Może teraz mieszkańcy spojrzą na niego inaczej?
Podszedł tak blisko, jak mógł.. nieco niepewnie. Strażnik, który miał go pilnować i niańczyć deptał mu po piętach, a mityczni odsuwali zniesmaczeni.
Może jednak nic się nie zmieni...

Anisa przyszła z rodziną na koronację nowego władcy. Naturalnie rozejrzała się dookoła w tłumie innych mitycznych i nie tylko. Na dobrą sprawę nie czuła się jakoś specjalnie źle w tym momencie. Najwyraźniej społeczeństwo pragnęło takiego władcę i zmian. No zobaczymy jak to wszystko wyjdzie w przyszłości.

Zatem wkroczył wgłąb sali, przestrzegał zasad etykiety, postawę utrzymywał prawidłową i pozostawał w otoczeniu strażników oraz pod opieką Kapłana. Po chwili jednak zajął miejsce, gdzie finalnie ujawnił się wszystkim. Nie zwracał uwagi na to, że jego odmienność mogłaby wywoływać mieszane uczucia. Nie był do końca świadom odczuć, jakie mogą mieć inny Mityczni w stosunku do tego, jak on się prezentuje i funkcjonuje. Był pozbawiony uczucia wstydu w tej konkretnej sytuacji. Blizny, tatuaże oraz oczy zaś świeciły się jasno i żywo, dawały jasny znak, że niebawy ArcyMistrz przed nimi stojący jest w sile wieku.
Miał doskonałą okazję przyjrzeć się tłumowi, zdecydowanie inaczej od niego wyglądali, ale miał wrażenie, że mimo wszystko przebywał wśród swoich. Analizując zebranych Mitycznych wzrokiem był w stanie zauważyć tylko jednego całkiem podobnego do siebie, ale siłą rzeczy nie wiedział, kim jest to indywiduum, niemniej zainteresowanie wywołał u Azara, co ujawniło momentalne zawieszenie wzroku, acz nie było ono charakteru gardzącego. Chimera również nie wywoływała uczucia niechęci czy nienawiści, można byłoby wręcz pomyśleć, że Dijin przed nimi stojący nie zważał zbyt wiele na przeszłość, a interesuje go teraźniejszość.
Kusiło go, żeby jednak zabrać kilka słów już teraz, lecz uznał, że najlepiej będzie pozwolić ceremonii trwać, a później przyjdzie czas na pierwsze deklaracje. Póki co pozostawiał niejasne wrażenie. Emanował stoickim spokojem, uważnie przyglądał się wszystkim, sprawiał wrażenie tajemniczej osoby.

Azar starał się utrzymać reguły obowiązującej etykiety, więc nie sprzeciwiał się małym obrządkom podczas ceremonii oraz zanim wystąpił z z płaszczem przed ludem, poczekał, jak wiwaty zaczęły się robić coraz cichsze, oczywiście delikatnie głową skinął każdej części tłumu chcąc pokazać, że zauważa każdego, a przynajmniej robi, co może w tej kwestii. Oczywiście przemyśleń miał wiele. Przede wszystkim pomijając to, czym będzie trzeba zająć się w Zakonie obawiał się tego, jak zmiana stanu rzeczy wpłynie na jego relację z Meridą... Nie chce jej stracić, dlatego też rozmowa będzie długa, poważna i niewykluczone, że bolesna, będzie trzeba pomyśleć, co z tym fantem zrobić.
W każdym razie obserwując tłum zauważył kilku indywiduów, przyjrzy im się później, ponieważ w obecnej sytuacji nie jest dobrym zagraniem ściągać określone osoby bliżej siebie, może to sugerować pewien nepotyzm, a Azar nie zamierza do niego dążyć. Tak czy inaczej kiedy objął tłum swoim wzrokiem i przywitał go na swój stoicki sposób, postanowił zabrać kilka słów. Jeśli wiwaty nie ustępowały, subtelnym gestem dłoni chciał je uciszyć, by przemówić. - Dzisiejszy dzień jest wyjątkowy. Nie tylko z uwagi na to, że Zakon otrzymał nowego ArcyMistrza, ale również dlatego, że dla Mitycznych przychodzi nowy czas. Dziękuję za zaufanie, jakie we mnie pokładacie. Czeka mnie wiele pracy, by zapewnić nam wszystkim bezpieczeństwo i dobrobyt, ale mogę każdemu z was zapewnić jedno. Całkowicie poświęcę się zadaniu, które mi powierzono. Z pomocą naszych bogów, jak i waszą siłą i wiarą utrzymamy siłę i bezpieczeństwo naszego Zakonu. Czas pokaże owoc naszej wspólnej pracy. Chwała Bogom! - Nie chciał zrobić długiej przemowy, chciał być konkretny, chciał, by lud był za nim, dlatego w przemowie poszedł w kierunku swoich podwładnych. Miał cichą nadzieję, że to było dobre zagranie i że swoimi zwięzłymi słowami objął każdego. Chciał po sobie zostawić wrażenie Władcy świadomego, konkretnego, kochanego przez tłum. Oby to się udało na dalszą metę... Niewykluczone, że Azar postanowi regularnie pojawiać się w publicznych wystąpieniach, by przemawiać do swoich podwładnych mając na celu umacnianie więzi. Czas pokaże czy to będzie słuszny krok.

Wsparty o kolumnę, starając się stać jak najdalej od największych zgromadzeń mitycznych, spoglądał w stronę nowego Władcy. Próbował dostrzec w nim kogoś kto przeszedł to samo, co on. Ba... zastanawiał się czy go pamięta z poprzedniego życia. Ale oczywistym było, że to co było, nie wróci, a to co ma przed sobą, to nic innego jak boski wybraniec, któremu faktycznie się poszczęściło.
Czym się różnimy? Wszystkim. Faktycznie bogowie mają na niego oko. Nie chciał by w jego myślach brzmiała zawiść, albo rozgoryczenie, ale być może tak to troszkę brzmiało.
Przymknął oczy i westchnął. Strażnik za jego plecami niemal sapał mu w kark. Ostatnio prawie nie sypiał, a do tego miał nadzieję, ze Loki niebawem się z nim skontaktuje. Chciał stąd odejść. Na widok mieszkańców i budynków, miast poczucia bezpieczeństwa, czuł jakby się dusił.
No ale ponownie otworzył oczy i spojrzał na ArcyMistrza.
- Chwała Bogom - powiedział cicho i z powątpiewaniem, gdy wszyscy zawturowali władcy.
A w sumie za co chwała? Za bawienie się życiem innych jakby byli zabawkami?
Zmarszczył brwi. Znów jego tok myśli szedł w złą stronę. Ostatnio coraz częściej. Czy ich nowy władca też miewał te problemy. Nie słyszał tych głosów? Może jest za "świeży"... Albo żył w masełku jak pączuś. Wszak podobno wyszedł spod spódnicy Władczyni Tytanów, cytując dosłownie słowa przekupy z rynku.
Nie interesowały go plotki, ale fakty, a głównym faktem było to, że nie polepszało mu się. Oby ich ArcyMistrz miał lepiej.