The member 'Kamala Aurelius' has done the following action : Rzut Kostką

'k6' :

(specially for you <3 / owszem, bardzo dobrze, to wszystko ułatwia i przyspiesza c: a na przyszłość możesz sobie dodawać jeszcze bonusy za umiejętności, tu np. mogłaś wziąć za cichy chód, ale to w tym przypadku nic by nie zmieniło bo i tak ci się udało xD)

Kamala, udało ci się skutecznie zastawić sidła bez zwracania na siebie uwagi zwierzęcia.

---

Rzut: 1k8 co zrobi zwierzę

1 - dostrzeże was i ucieknie
2-3 - przeniesie się gdzieś dalej od was i od sideł
4-5 - pozostanie w miejscu
6-7 - powoluśku podejdzie gdzieś bliżej was
8 - wlezie prosto w jedne z zastawionych sideł

Rezultat: 7

---

Zwierzę nadal was nie widząc, podeszło nieco bliżej zarówno was, jak i sideł. W tej chwili skubało trawkę stojąc około 15 metrów od was. Możecie czekać, aż wam się poszczęści, lub spróbować zaryzykować i pomóc mu w podreptaniu prosto w sidła.

The member 'Mistrz Gry' has done the following action : Rzut Kostką

'k8' : 7

Na początku odsunęła się od sideł. Okrążała zwierzę od drugiej strony niż była Kamala. Szła powoli i pilnowała by nie iść z wiatrem, a pod wiatr, jeśli jakiś się tu dostawał. W pewnym momencie położyła się niemal i czołgała po cichutku. Potem legła całkiem.
Czekała aż Kamala będzie w jakimś dogodnym miejscu i postanowiła zrobić lekki hałas by zwierzę przeszło w stronę sideł. Ale nie chciała się pokazywać, by zwierzyna nie wpadła całkiem w panikę.

Podążyła trochę wzrokiem za Isabett, ale ta szybko zniknęła jej z oczu w zaroślach. Samo zwierzę, nieświadome zagrożenia, trochę się zbliżyło tam gdzie chciała Kamala. Uśmiechnęła się, zadowolona. W oddali ponownie dostrzegła minimalny ruch. To jej kompanka. Zaraz to coś dorwiemy. Pomyślała jednocześnie sięgając po łuk i strzałę, którą nałożyła na cięciwę. Broń skierowała w dół, by zaraz płynnie naciągnąć i wymierzyć. Nie zamierzała zabijać. Jedynie w razie potrzeby, strzelić w nogę czy coś, żeby unieruchomić zwierza. Choć szczerze teraz nie miała na to ochoty. Obserwowała, w którym kierunku idzie stworzenie. Oby na pułapkę, oby na pułapkę.

Rzut: 1k8 jak zwierzę zareaguje na hałas

1 - przestraszy się i ucieknie
2-3 - zignoruje hałas
4-6 - podejdzie bliżej sideł
7-8 - wejdzie prosto w sidła

Rezultat: 8

---

Zwierzę obejrzało się w stronę źródła hałasu, ale nic nie dostrzegło, niemniej jednak zdecydowało się na oddalenie się. Podreptało w stronę sideł, aż w pewnym momencie te zadziałały i rozległ się rozdzierający uszy, niesamowicie wysoki skowyt. Dźwięk był aż bolesny dla waszych uszu, zwłaszcza, że macie wyczulone zmysły. Zaczęło się gorączkowo szamotać, zaplątując się tylko jeszcze bardziej. Nie miało już szans na ucieczkę.

The member 'Mistrz Gry' has done the following action : Rzut Kostką

'k8' : 8

Gdy tylko zwierzę wpadło w sidła, Isa przybrała ludzką formę i zdjęła z siebie kurtkę. Podbiegła do zwierzęcia i zarzuciła kurtę na jego pysk by zasłonić mu oczy. Kopytne tak się w końcu uspokajało.
Następnie szybko wzięła linę i związała przednie nogi, a potem tylne by zwierzę się nie połamało. Potem rozbroiła sidła i uwolniła je z nich, gdy już było porządnie związane i zabezpieczone.
Dopiero wtedy uniosła wzrok na Kamalę z uśmiechem.
- Super sidła! No... i... co teraz? Znaczy... znam jedno miejsce, gdzie właścicielka chętnie przyjmie kopytnego... - odezwała się do towarzyszki.
Przy okazji.. zaraz.. gdzie jest Betty? Przecież szła niedaleko jej zanim wpadła na Kamalę..
Isa zagwizdała przeciągle. Teraz tylko czekać, aż klacz przybiegnie.

Uśmiechnęła się zadowolona, że udało im się złapać zwierzę. To jest siła współpracy!
Kamala poczekała, aż Is przyjdzie i obserwowała jej poczynania. Dość sprawnie uwięziła stworzenie jak i rozmontowała jej pułapkę:
- A jakie miejsce masz na myśli? - spytała, bo po głowie też chodził jej jeden pomysł: - chyba trzeba je nazwać... wiesz, to nowy gatunek, poniekąd - zastanowiła się, ale miała pustą głowę.

Z bliska dostrzegłyście zwierzę w całej okazałości. Przednie łapy niczym u psowatego, tylne jak u sarny. Skowyt był niesamowicie wysoki i smutny. Nie dało się nie zauważyć, iż zwierzę intensywnie pachniało jagodami. Szamotało się jeszcze dłuższą chwilę, ale gdy zasłoniłyście mu oczy i spętałyście nogi, skończyło się tylko na szybkim oddechu, wierceniu się co jakiś czas oraz krótkimi pojękiwaniami co chwilę.

KONIEC WTYKI

Podsumowanie:
odkryto nowe zwierzę

Nagroda (na osobę):
1 moneta
+1 punkt paragon w Smoczej Norze

(Chcesz czynić honory zgłoszenia nowego stworka w Kronikach czy mam ja? :3)

- No mam na myśli taką karczmę "Mały Pony" w Gondolinie... a raczej na wejściu do miasta.. Hmmm kojarzysz może? - spytała uśmiechając się.
No i pojawiła się Betty.
- Ok pomóż mi przełożyć to stworzenie na grzbiet Betty - powiedziała do Kamali, wstając i każąc się swojej klaczy położyć.
Uszykowała więcej lin by przymocować następnie zwierzę do grzbietu konia. Przy okazji zastanawiała się, jak powinny nazwać tę istotę.
- Hmm nie umiem nazywać.. znaczy.. nie znam się.. Jakieś pomysły? - zapytała spoglądając na towarzyszkę.

(Weź może ty, bo coś sknocę XD)

Uśmiechnęła się szerzej:
- Tak, też o tym myślałam - przytaknęła i spojrzała na zbliżającego się rumaka Isabett.
Skinęła głową i podeszła do zwierza, które leżało spokojniej. Bez większych problemów przełożyła je na grzbiet Betty dzięki nadnaturalnej sile. W razie czego pomogła jeszcze przetrzymać je, kiedy ta wiązała je, by nie spadło.
Spojrzała na nią, potem na spętanego stworka. Pokręciła przecząco głową:
- Nie mam pomysłu... może Diana będzie miała? - zaczęła głośno myśleć, ale zaraz się uśmiechnęła wracając do rzeczywistości: - może potem nad tym pomyślimy, teraz chodźmy - oznajmiła i rozciągnęła się z cichym strzelaniem stawów. Potem poskładała swoje rzeczy do plecaka.

(Napisz z.t z Kamalą :3)

(Nie tak hop z tym z/t bo nie pojedziemy do Diany póki tam piszesz xD)

- Hmm.. O! A może.. może.. Kametta! Od naszych imion! Ale by było czadowo! - trajkotała uradowana, jednocześnie mocując dokładnie zwierzę na Betty, która była chyba do tego przyzwyczajona.
Chwyciła swoje rzeczy i też ruszyła wesołym, dziarskim krokiem.
- Nie wiedziałam, że znasz tą różową lalę z Małego Pony. Czadowo! Często tam bywasz? - dalej wypytywała towarzyszącą jej lykantropkę.
Faktycznie można ją było posądzić o lekkie... ADHD..?
Dodatkowo zastanawiała się w głowie, jak nazwą to urocze stworzenie.

(Ach, no tak! Zapomniałam ^^")

Uśmiechnęła się:
- Ej! Niezłe! - pochwaliła szczerze jej pomysł i poparła. Spojrzała na związanego zwierza: - pasuje - powiedziała z śmiechem.
Wyrównała z nią krok bez większego problemu:
- Ano, bywam. Podrzucam jej mięso i tak dalej, dość często tam jestem jeśli mam wolny czas - odpowiedziała: - a ty skąd ją znasz? - spytała z czystej ciekawości i chęci, by nadal ciągnąć ten temat.

Zadowolona, że jej pomysł się spodobał, kiwnęła głową radośnie i dalej szła dziarsko przed siebie, a Betty dreptała za nią.
- No ja dokładnie tak samo! Jest jednym ze stałych kupców mięsa, które upoluję... - uśmiechnęła się wesoło.
Zaskakujące, że świat jest tak mały. Znały tą samą karczmarkę, obie były lykantropami i w ogóle.
Powoli zbliżały się do skraju gaju. Miała nadzieję, że podróż do Gondolinu nie będzie nazbyt długa i męcząca. Miała powoli dość ganiania, ale takie życie myśliwych.

Zaśmiała się, szczerze rozbawiona tą sytuacją:
- No proszę, cwaniara mała - powiedziała, ale nie obraźliwie, a żartobliwie. Uśmiech nie schodził jej z twarzy:
- Pamiętam jak pierwszy raz ją zobaczyłam. Byłam... no cóż, zaskoczona i nieco rozbawiona - taaak, to było coś! Cała różowiutka, z rogiem jednoroga, kopytkami... a te jej zamiłowanie do marchewek!
Nagle wpadło jej pytanie do głowy:
- Wiesz, zanim do niej pójdziemy, możemy zajść do mnie - zaproponowała.

(Przy okazji też, dom zrobię XD)

Przeciskając się pomiędzy drzewami natknął się w końcu na rozstawione stoisko handlarza. Ten widok nabawił go mieszaniną radości i ulgi zarazem. W końcu dość przeciskania się wszędzie o własnych siłach.
Idąc pomiędzy rozstawionymi beczkami i skrzyniami w końcu zatrzymał się przed właścicielem targowiska.
- Witam, potrzebuję wierzchowca - rzucił zwięźle i poderwał wzrok na dużo większe klatki. Ostatecznie jego wzrok zatrzymał się na dużych obecnie nieco zmrużonych kocich oczach. - Ten kotbędzie w sam raz - dodał po chwili bez zastanowienia.

[zakup Wielkiego Kota - 4 Monety]

Pierwszy Post Kupca

Ogromna para przejrzystych turkusowych ślepi wpatrywała się w twarz kronikarza z uwagą. Nie było jednak wiadomym czy uwaga spojrzenia kocura była wynikiem ciekawości a może chęci zapolowania na ludzką zwierzynę. Para gęstych wąsów drgała na wietrze, kiedy zwierz trącał łbem ramie swego nowego pana. - O! Chyba cię polubił - Handlarz uśmiechnął się szeroko i znów zniknął w odmętach swojego stoiska uznając rozmowę za skończoną.

Toru unosząc wolną dłoń delikatnie zatopił palce w krótkiej, lecz puszystej grzywie. Po raz pierwszy podjął się odpowiedzialności. I problem polegał na tym że nie był pewien jak to zrobić dobrze.
Mimo wszystko piękno zwierzęcia go uwiodło. Gładząc je delikatnie po szyi nie zapanował nad uśmiechem. - Snickers , co ? - śmiejąc się uważnie przyglądał się zwierzęciu. Dojrzał, że ma cętki oraz piękną jasno kremową sierść. Podobało mu się to. Był czymś innym. Czymś, z czym Okada wcześniej ani razu się nie spotkał. - Chodźmy do domu - lekko ciągnąc za lejce zwierzaka ruszył powolnym krokiem w kierunku w oddali migoczącej ścieżki. Hmm, no tak. O jednym chyba zapomniał.
Jak do diabła miał wytłumaczyć obecność kota przed Louisem ?

[z/t]

Roderick jak to miał w zwyczaju wędrował po świecie, od miasta do miasta szukając zleceń. Z racji tego że nie miał nigdzie stałego miejsca zamieszkania, to często sypiał po karczmach, albo na trakcie. I właśnie teraz przyszedł czas żeby uciąć sobie krótką drzemkę. Sypiając na trakcie zawsze musiał mieć się na baczności więc nie tyle co spał, a relaksował się szumem liści, delikatnym powiewem wiatru, lub po prostu zapachem lasu, tak jak teraz. Uszy miał cały czas "otwarte" by nasłuchiwać czy przypadkiem nic nie nadchodzi. Oczywiście nie było to może najmądrzejszym pomysłem, bo czasem może nie zdążyć na czas się obronić, ale uważał to po prostu jako ryzyko zawodowe. A w ręku zawsze trzymał pochwę z mieczem, by móc błyskawicznie zaatakować jeśli będzie to konieczne.

Anisa spacerowała sobie po terenach pradawnej puszczy, ponieważ uwielbia naturę i z nią obcować nacodzień. Nie nastawiała się że kogoś spotka po drodze, po prostu szła przed siebie ale musi uważać na dzikie zwierzęta czy obcych, którzy mogą tu przebywać. W danym momencie przystanęła przy okolicach drzew zastanawiając się, w którą stronę pójść. Gdy rozejrzała się po okolicy usłyszała czyjeś dzwięki jakby chrapanie.. to może jakiś zwierz niedaleko leży, który śni o czymś albo przybłęda. Zwruszyła ramionami jak kto robiła zawsze, wtedy skręciła w stronę kwiatów, które kwitły przepięknie na drzewie aż miała ochotę je dotknąć opuszkami palców i powąchać.

Usłyszał kroki, podniósł jedno oko i rozejrzał się. Zobaczył dziewczynę, ale jaka to była dziewczyna, te kształty, jasna cera... Gdyby to była jakaś kreskówka to by mu to jedno oko z orbity wyskoczyło, a drugie wyleciało by przez zamkniętą powiekę. Wstał otrzepał się i zrobił kilka kroków jej stronę. Zastanawiał się jak to rozegrać, żeby jej przypadkiem nie wystraszyć. Ale chyba nie miał co liczyć na to że istnieje jakaś opcja bez ryzyka. Postanowił więc zagrać klasycznie.
- Witam Cię piękną istoto. Nazywam się Roderick Garson. - Jeśli odwróciła się w jego stronę to ukłonił się nisko. - Przepraszam, jeśli wystraszyłem, nie było to w moim zamierzeniu. Nie mogłem jednak odmówić sobie przyjemności by Cię poznać. - Uśmiechnął się najładniej i najcieplej jak tylko potrafił. Może i nie był to najoryginalniejszy tekst na zapoznanie, no ale jakoś należało rozpocząć rozmowę.