Aparycja
Gdy się urodziła wyglądała jak każde niemowlę. No może nie każde, ale prawie... O bladej cerze, słodkich dużych oczkach o czerwonej barwie. Gdy się uśmiecha widać jej wydłużone i bardzo ostre kły. Długie jasnokasztanowe włosy opadają falami na jej ramiona. Drobna buźka i budowała ciała jak u każdego kilkuletniego dziecka nie wyróżnia się niczym szczegółowym. Jest jak każde dziecko, pełne życia i radości gdy ma ku temu powody. Nie ubiera się jakoś szczególnie, w końcu jest tylko zwyczajnym dzieckiem, które cieszy się z tego co posiada.

Historia
Jej życie zaczęło się idealnie, jak w bajce. Miała wszystko czego mogła chcieć, od kochającej rodziny po dobrobyt jaki mogli jej zapewnić. Można by rzec "czego może chcieć więcej"... A może, jednak o tym za chwilę. Obecnie, chcę Wam przedstawić, to maleństwo które krzykiem oznajmiło swoje przyjścia na świat. Podczas porodu byli wszyscy, którzy być powinni... Prawie wszyscy. Zapytacie o ojca, niestety jego nie było dane ujrzeć dziewczynce. Czemu? Miała się dowiedzieć gdy nadejdzie odpowiednia pora. Pora niestety nie nadeszła a ona nie ma pojęcia kim jest jej tato i czy w ogóle żyje. Ale wracając do rzeczy... Urodziła się w rodzie Tepes. Najpotężniejszy i najbardziej sławny ród jaki istniał. Niestety jej droga matka, uznała że nie będzie wieczności spędzać u boku rodziców i brata. Wyniosła się tuż po narodzinach Mere. Chciała wychować córkę wedle własnych zasad i praw. Może i kobieta pochodziła z bogatej rodziny, jednak nie chciała by ludzie powiązali ją z rodem Jubilerów. Wszystko zaprzepaściła, wychowała córkę w biedzie i niedostatku. By przetrwać musiała podjąć się przeróżnych prac. Jakich? Tego Mere nie pamięta, w końcu była za mała. Jedyne co pamięta, to matkę zdenerwowaną kilka miesięcy przed śmiercią. Spanikowana zaczęła ją pakować, chcąc ukryć i ochronić. Odesłała ją do przyjaciółki Kurtyzany. Mere miała skończyć właśnie 5 lat, gdy jej matka w panice i strachu spakowała jej najważniejsze rzeczy i odesłała ją do przyjaciółki. Wysłała również list do Vlada, z prośbą o opiekę nad córką. W końcu jedynie on pozostał jej jedyną rodziną. A Mere? Już Wam opowiadam! Mere jak każde dziecko, nieświadoma tego co się dzieje, żyła pełnią życia, przekonana że mama po prostu się denerwuje z powodu braku odpowiednich pieniędzy. Nie przejmowała się tym, że coś może być nie tak. Nauczona przez matkę, że sprawy dorosłych to sprawy dorosłych a jej nie wolno się wtrącać. Powinna świecić przykładem ułożonego i grzecznego dziecka. Taka też była. Gdy widziała, że z matką coś się dzieje, nie pytała. Obserwowała w milczeniu, przyglądała się gościom jakich przyjmowała mama, przyglądała się jej zachowaniu. Niestety wszystko przybrało na sile tuż przed jej piątymi urodzinkami. Matka jakby zapomniała o tym ważnym dla niej dniu, pospiesznie pakowała ją mówiąc, że niebawem ktoś po nią przyjedzie, że ma być grzeczna i posłuszna jak ta ją uczyła. Nie rozumiała tego czemu. W końcu mama była zdrowa, nie rozumiała co się stało, że kobieta postanowiła ją odesłać. Miała się tego niebawem dowiedzieć. Gdy odstawiona do przyjaciółki matki pożegnała się ze swoją mamą czuła, że coś jest nie tak. Nie sądziła jednak, że to było jej ostatnie pożegnanie, że już więcej jej nie zobaczy. Następnego wieczoru, dowiedziała się o tym, że jej mamę spotkało coś złego, że nie wróci do niej. Początkowo Mere nie pojmowała sytuacji dopiero gdy w przeddzień pochówku dostrzegła jej ciało ułożone w pięknej trumnie. Uroczystość miała nastąpić następnego dnia. Ten dzień, miał być dla Mere najgorszym w życiu.