Aparycja
Jak na podziemnego Dragomirka jest bardzo wysoka, na co wyjątkowo często narzeka. (Wyobraźcie sobie miny dwumetrowych karków, którym taka karlica zwierza się z tego, że przez zbyt wysoki wzrost nie może znaleźć sobie nowego mężusia.) Ma rudą, gęstą brodę i rude loczki. Szeroki biust, szerokie ramiona, szerokie uda... generalnie cała jest szeroka. Tak to już jest z życiem - od pewnego momentu nie rośnie się już w górę, rośnie się tylko wszerz. A Dragomirka ma już trochę lat na karku. Nosi się na bogato. Nie brzydzi się sukienek, fikuśnych meloników, cylindrów, różowych torebeczek, biżuterii i bucików na lekkim obcasie. Nie przeszkadza jej to jednak w noszeniu spluwy, topora ani noży. Ciało podziemnej pokrywa szereg tatuaży - róża, smok, napis "kocham Drzume" (zrobiła go po pijaku, nie ma pojęcia kto to jest Drzuma), tygrys, drugi smok, sosenka, kilof, pudding czekoladowy i wejście do kopalni. Posiada również kilka kolczyków, w tym jeden w nosie.

Historia
Dragomira urodziła się jako czwarta z jedenastu legendarnych sióstr Wręcemoncych, prawdopodobnie najsłynniejszych podziemnych kobiet w całym Metropolis. Aktualnie żyje już tylko dziewiątka sióstr, jednakże wszystkie, mimo zajmowania się kompletnie innymi dziedzinami, trzymają się bardzo blisko i oddałyby za siebie życie. Wychowała się w rodzinie kochającej i gloryfikującej swoje korzenie, młodość spędziła w domostwie w okolicach kopalni ucząc się rozpoznawać kruszce i obrabiać je tak jak reszta podziemnych. Od początku wyróżniała się od innych niesamowitą empatią. Jeżeli ktokolwiek miał rzucić się w pogoń za gołąbkiem, który utknął gdzieś w szybie kopalni i nie potrafił wydostać się na zewnątrz, to zrobiła to Dragomira właśnie, by uwolnić tą biedną istotę. W przeciwieństwie do starszych Wręcemocnych nie oddała się więc pracy przy napierdalaniu kilofem o ścianę, lecz przy dostawach jedzenia. Dragomira dostarczała pożywienie wpierw do górników pracujących na niskich piętrach, później do wszystkich. Szybko dorobiła się własnego straganu, który ku przerażeniu innych samodzielnie, bez pomocy konia, przyciągała w sam centrum targu Metropolis, by sprzedawać warzywa i owoce. W ten sposób Dragomira Wręcemocna stała się właścicielką najlepszego warzywniaka w Metropolis, a tłumy ludzi codziennie schodziły się, aby oglądać jak podnosi jedną ręką skrzynię pełną kapusty. Inni straganiarze nie mieli szans. Wyszła też mniej-więcej wtedy za Dobromira Różowobródkę, właściciela miejscowej karczmy, któremu urodziła trójkę dzieciaczków - Frajerdomusa, Liliputkę i Pizdochlasta. Niestety Dobromir zaufał nie tym co trzeba, a debilizm przypłacił życiem. Zamordowała go tak zwana Banda. A skąd Dragomira to wie? Ponieważ kiedy władze miasta "bezradnie rozłożyły ręce", Dragomira udając wspólniczkę męża próbowała "wkręcić się" w jego stary biznes tylko po to, aby po kolei dekapitować całą trójkę bandziorów, których skalpy wywiesiła na drzwiach siedziby straży miejskiej wraz z anonimowym listem. Rozprawienia się z nimi nigdy Dragomirze nie udowodniono, ale domyślano się, że to ona - miała na koncie kilka cichych, ale jednak pijackich rozbojów. Poza tym poruszała się po mieście z toporem, a to z reguły stawia człowieka w kręgu podejrzanych. Aktualnie Dragomira prowadzi karczmę w Metropolis, która dzięki jej zarządzaniu stała się czymś więcej niż miejscem dla podziemnych - to miejsce spotkań wielu ras, wielopiętrowy przybytek konkurujący z innymi przybytkami w mieście, w którym wynajmuje pomieszczenia i kopie tyłki tym, którzy próbują rozrabiać. Frajerdomus rozpoczął karierę polityczną i walczy dzielnie o prawa i przywileje dla podziemnych (głównie Wręcemocnych oczywiście), Liliputka wdała się w matkę i przejęła jej warzywny biznes (dostarcza też pożywienie do rodzinnej karczmy), a Pizdochlast uciekł do korzeni, to jest kopalni. Poza tym Dragomira ma na koncie kilka mniej istotnych przygód poza miastem, do których była werbowana jako wojowniczka i detektor klejnotów. W każdej drużynie przydaje się potężna podziemna głodna bogactwa. Generalnie plan Dragomirki na resztę lat to zapewnienie rodzinie dobrego życia, picie piwa, walka o prawa dla podziemnych, picie piwa, kopanie tyłków w dobrej sprawie i najważniejsze - picie piwa.