Na słowa kobiety uniósł znów głowę w jej kierunku z łagodnym uśmiechem.
- Chociaż służba memu panu, Akatoshowi to radość to jednak w obronie innych nie o radość, a o spełnienie obowiązku i wypełnianie woli boga tu chodzi - powiedział z lekko zagadkowym błyskiem w oku, gdy ukazał białe zęby w uśmiechu.
Mówił zdecydowanie zbyt poważnie na takiego młokosa i jeszcze gadał o obronie itd. gdy nie wyglądał fizycznie w tym płaszczu lepiej od kronikarza.
- Oby ich dusze znalazły ukojenie, nawet jeśli ciała nie miały tego komfortu - dodał cicho pod nosem, na słowa Loki i sam również spojrzał na śnieg wkoło.

Odpowiedziała jedynie uśmiechem. Nie widziała sensu, aby komentować słowa Leva. Mieli odmienne priorytety, odmienne poglądy. Obydwoje byli młodzi - być może zbyt młodzi na tę wyprawę. A mimo to byli tutaj, choć wyglądali niezbyt groźnie, mieli swoje tajemnice i nie byli bezbronni.
Popędziła nieco konia, wysuwając się nieco przed kapłana i kronikarza. Przed nimi rozciągało się pobojowisko. Ziemię pokrywały trupy drzew, włócznie sterczały w stronę nieba, niczym oskarżające palce. Odór śmierci drażnił chrapy Aidana, który zaczął zdradzać wyraźne oznaki niepokoju. Czerwonowłosa pogładziła zdenerwowanego wierzchowca po szyi, chcąc go uspokoić.

Odbyło się jako takie przedstawienie za pomocą wymyślonych przez Korę przezwisk, pozostało tylko zgadnąć kto jest kto, po czym cała zbieranina przeróżnych osobistości ruszyła przez pobojowisko. Niektórzy rozmawiali ze sobą o nieistotnych z punktu widzenia Thomasa sprawach, a on sam pozostając lekko w tyle dreptał cierpliwie za drużyną.

Czyli jak umrą to ich zbada. Zabawne. Ale wolałby przeżyć.
- Uważajcie. Nie wiadomo co znajduje się pod śniegiem - powiedział po chwili.
Dalej szedł obok Kory. Pilnował czujnie przodów. Spokój mu się nie podobał. Czy w miejscu takiej katastrofy powinno być aż tak cicho?

Aliel rozglądał się uważnie po okolicy, by w razie czego mieć pewność, że nikomu nic się nie stanie. Im ich było więcej, tym więcej mieli szans na pozytywny wynik wyprawy. Skupiał wzrok na każdym kamieniu, gdyż stworzenia Utgardu były bestiami nie z tej ziemi... W sumie z tej, ale kto by się mógł spodziewać, że kamień może okazać się maskującym się stworem? A być może dzięki swojej uwadze znajcie jakąś wskazówkę
- Uważajcie pod nogi w razie czego, gdyż nie wiadomo co tu możemy znaleźć.

Zatrzymał się i rozejrzał uważnie. Chciał zbadać śnieg - jak głęboko pod nim mogła być ziemia, a także czy widział w miarę prostą acz bezpieczną drogę do ruin.
- Faktycznie jest tu za cicho - mruknął pod nosem.
Oko cyborga poszło w ruch i zaczęło skanować okolicę.

/Mamy podobno dokończyć w tyle osób ile będzie jeszcze chwilkę/

Siedział na jakimś kamieniu, na postrzępionym ubraniu miał jakiś kawał materiału, którym się cały owinął. Nie było mu zimno... chyba. Nie wiedział, co się dzieje. Rozglądał się mętnym wzrokiem. Był chyba bliski omdlenia.
Wtem usłyszał głosy i ujrzał w oddali sylwetki. Para uleciała z jego ust. Spróbował wstać i zrobić kilka kroków w ich stronę, ale po chwili upadł i stracił przytomność.

- Tak babciu widziałam to - mruknęła zatrzymując się nagle.
Klepnęła strażnika obok siebie w rękę i wskazała na sylwetkę w oddali, która zaliczyła bliski kontakt ze pokrytą śniegiem ziemią.
- Ktoś tam jest... jeśli wy go też widzicie to pewnie to ktoś żywy - powiedziała i po chwili dziób pokiwał się jakby z zaciekawienia.
- Lecimy! - Krzyknęła nagle i ruszyła w podskokach zadowolenia do osobnika.
Hiena biegła za nią.

Co jakiś czas odzyskiwał przytomność. Ujrzał ptasi dziób i próbował wpierw odsunąć, a potem jakby zmienił zdanie, sięgnął aby chwycić osobnika za nogę.
- Potwory. Uciekajcie - wyszeptał, ale nie było wiadomo, czy mówi do nich, że są potworami i sio, czy może co innego to znaczy.

Spojrzał w kierunku, w którym pobiegła dziwna dziewczyna i ruszył tuż za nią. Rzeczywiście ktoś tu przeżył, ale o co chodzi? Wyciągnął dla bezpieczeństwa swój gladius, jednak nie skierował go w stronę mężczyzny.
- Co tu się na Meraxesa wyprawia? - odrzekł mocno, wzywając jedno z bóstw Tytanów.
Przykucnął nieopodal, pozostawiając odległość bezpieczeństwa.

- Nie wiem, co się wyprawia, ale musimy go wypytać i zbadać sprawę nim ruszy się dalej. Proponuję odwrót na dziś - Mirage odezwał się podchodząc.
Czujnie rozglądał się na boki, po czym kucnął i o ile Huan się nie szarpał, przerzucił go sobie przez bark jak wór kartofli i ruszył w stronę, z której przyszli.
- Wrócimy na skraj pobojowiska i zobaczymy, czy będzie można zadać mu kilka pytań. Jeśli nie to proponuję zakończyć tę wyprawę, a jego przetransportować do ojczyzny, gdzie otrzyma pomoc, a następnie odpowie na pytania - mówił spokojnie i wyraźnie kalkulując, co się bardziej opłaca.

- To ja proponuję "komu w drogę, temu sandał!" - Powiedziała dziarsko i rozejrzała się też uważnie nie będąc pewną czy cokolwiek zobaczy... z takich rzeczy, których oczy pozostałych nie widzą.
Ewentualnie pomogła władować Huana na Żelaznego Drwala i ruszyła z nimi na skraj lasu. Wiedziałam, że przy takim obrocie spraw dalsze brnięcie na ślepo może nie być rozsądne. Ten osobnik mógł mieć informacje.

*rzut na powodzenie czy coś zobaczę*

The member 'Kora La Muerte' has done the following action : Rzut Kostką

---

'k6' :

Wszyscy pobiegli do omdlałego, ale Lev pozostał nieco z tyłu. I zrobił to czego większość nie, czyli się obrócił. Skoro oni pilnowali tak obficie przodu to wypadało zadbać o tyły.
Odwrócił się, więc i obserwował zarówno miejsce, z którego przybyli, jak i okolice, co jakiś czas zerkając też na towarzyszy.
Widząc, że zamierzaja kogoś nieść i wracać, chwycił mocniej kostur i powoli ruszył przodem, rozglądając się.

Nie opierał się, a wręcz całkowicie stracił przytomność. Osunął się w mrok i koszmary. Nie wiedział, co to za jedni, ale nie był też chyba zbytnio świadomy. Dało sie go z łatwością podnieść.

(możecie mnie wynieść z tematu - nie piszę tu już nim, bo bez sensu jak on nieprzytomny)

Poprawił sobie ów "wór kartofli" na ramieniu i ruszył szybkim krokiem.
- Mam ograniczone widzenia z mojej prawej strony - odezwał się nagle, jakby miało to coś wyjaśniać, albo na te słowa pozostali mieli może wpaść na jakiś pomysł.
Jego oko taksowało otoczenie przed i po lewej, ale szybko dołączył do Leva bez problemów i niemal całkiem opuścili już teren pobojowiska.

Podkłusowała do cyborga oferując mu pomoc w niesieniu mitycznego.
- Wrzuć mi go na pakę - powiedziała klepiąc się po grzbiecie.
- Będzie szybciej - mruknęła.
Jakoś nie miała z tym problemu, że pomaga mitycznemu. Albo nie była uprzedzona, albo jej to dyndało.

Wpakował klienta "na pakę" (hehe) i zajął miejsce tuż obok centaurki, pilnując by Huan nie spadł jej z grzbietu.
- Ok! Zwijamy się. Szybciej, ruchy! - Krzyknął do wszystkich i przyspieszył.

(napiszcie posty wychodzące i koniec)

/na pakę?! XD haha!!!/

Ruszyła lekkim kłusem, by nie poobijać i tak już obitego Huana.
- Jak chcesz, możesz potem wsiadać, będzie szybciej - rzuciła do Mirage'a, proponując, że go podwiezie.
Będzie szybciej niż wlec się w "ludzkim tempie".
Następnie znów ruszyła szybko, opuszczając pobojowisko.

z/t

Pilnował by wszyscy wspólnie opuścili to miejsce, ale jednocześnie patrzył w dal na pobojowisko. Zastanawiał się, co jeszcze ono kryje. Musieli się przekonać, ale nie teraz. Wpierw należy zebrać informacje.

Poczekał aż wszyscy odeszli i dopiero na końcu, ruszył ubezpieczając tyły.

z/t

Widział jak bestia pilnuje by wszyscy opuścili teren. Sam robił to samo, ale szybko też uciekł z tego opuszczonego przez bogów miejsca, by zdać sprawozdanie swej władczyni.

Z/t