Abaddon zatrzymała konia i zsiadła. Straże po chwili zrobiły to samo. Dwójka podeszła wraz z Abaddon do stoiska, a reszta pozostała z tyłu. Przekazano jej wcześniej informację, że u handlarza znajdują się godne uwagi przedmioty. Normalnie mogłaby zamówić cokolwiek od najlepszych rzemieślników, ale skoro i tak była w okolicy... Jeden ze strażników przedstawił ją odpowiednio, używając wszystkich tytułów, w końcu kmioty rzadko znają władców, zwłaszcza innych krain. Przywitała handlarza władczym skinieniem głowy, po czym przejrzała to, co było na wystawie. Tak, znalazła to, czego tu szukała.
- Wezmę zbroję i futrzany płaszcz. - oznajmiła tonem jasno dającym do zrozumienia, że nie podejmie żadnej dalszej dyskusji - Zapakować. Ward, zapłać. - rzekła krótko najpierw do jednego, a potem do drugiego strażnika.

Chuchając na ręce i tak chronione rękawicami, kupiec podał zbroję i płaszcz jednemu strażnikowi, a od drugiego przyjął pieniądze. Skłonił się przy tym kilkakrotnie kobiecie, nie patrząc w jej oczy.
- Proszę jaśnie pani, oby ci służyło dobrze - powiedział jeszcze nadal się kłaniając i cofając z drogi.

Uwielbiała chłód, więc czuła się tu bardzo dobrze. Tak samo jak jej obstawa z dwóch nordów, trzech orków i jednego ognika. Jechali szlakiem, gdy ujrzeli kupca.
- Stać - nakazała swej obstawie, po czym zeskoczyła z konia i podeszła bliżej.
Nie miała problemów z nogami i nie przeszkadzało jej chodzenie. Po za tym wolała obejrzeć sama, co kupuje. Jej wzrok przykuło dziwne zwierzę.
- Ten stwór... czymkolwiek jest... Biorę go - powiedziała tonem nieznoszącym sprzeciwu i machnęła dłonią na ognika, który przyniósł jej pieniądze by zapłacić.
Tytus siedział na łęku siodła Meridy i patrzył na kolejne zwierzę w ich "rodzince". Ona natomiast kucnęła i wbiła surowy wzrok w zwierzę. Potem, jednak wstała. Zajmie się tresurą w domu.
Wróciła na konia, a jednemu z orków kazała prowadzić ów zwierzę.

- A! Dobry wybór! Wołam na niego Kojak jaśnie pani. 6 monet - mruczał coś kupiec.
Odebrał pieniądze i podał jednemu z orków smycze do bestyjki. Upewnił się też, że nogi ma dobrze związane by nie mógł skakać tylko robić małe kroczki no i jeszcze kaganiec... na wszelki wypadek... na razie...

-Będzie. - odparła z przekonaniem i odeszła, po drodze mijając jakąś kobietę. Dopiero, gdy wsiadła na konia i odjechała, zorientowała się, że chyba właśnie minęła któregoś z nowych władców. Jeszcze ich wszystkich tak dobrze nie pamiętała, ale tak czy siak, już było za późno, konie ruszyły dalej.

[z/t]

To chyba był tydzień "wielkich zakupów nowych władców", bo i on usłyszał o tym, że ciekawe przedmioty sprzedaje tutejszy kupiec. Nie miał daleko, a i tak był ciekaw, jak tam się ma Utgard, więc ze świtą składającą się z pięciu zbrojnych, dwóch sługusów, czterech służek i psa myśliwskiego jednego ze stajennych, który też polazł by zajmować się końmi, pojechali na tę "przejażdżkę".
- Witam piękną i groźną władczynię tytanów - powiedział skinąwszy głową i uśmiechnął się chytrze do Meridy.
Ciężko było pomylić ją z kimś innym, a wywiad miał dobry. Wiedział kto jest kim - z tych, co się liczyli.
- Ten sztylet... Biorę - następnie machnął dłonią w stronę wampirycznego sztyletu. Pstryknął na sługi by poszli zapłacić i odebrać dlań ów zdobycz.

Już zaczynała odjeżdżać ze swoim nowym "zwierzątkiem", gdy pojawiły się wampiry. Bosko. Spiorunowała je wzrokiem oschle. Krótko i sztywno skinęła głową, chrząknąwszy pod nosem nieco groźnie powitanie.
- Jak zobaczę lub usłyszę o chociażby najmniejszym przypadku wyssania krwi, emocji czy czegokolwiek na mych ziemiach to miej się na baczności - powiedziała oschle.
Spięła Angusa i zmuszając tym samym swych podwładnych do szybkiego marszu, ruszyła przed siebie, nie zaszczycając Tepesa ani jednym spojrzeniem.

z/t

- Oczywiście jaśnie panie! 5 monet, jeśliś łaskaw. Dziękuję! - kupiec kajając się podał ostrożnie zapakowany sztylet jednemu ze sług i odebrał pieniądze.
Ukłonił się jeszcze kilka razy cofając się.

*po koronacji*

Nie fatygowała się taki kawał - o nie. Wysłała swego sługę i dworkę oraz kilkoro zbrojnych. Kiedy odchodzili dawała im instrukcję, co mają kupić, jeśli to znajdą.
No i przyszli.
- Ten płaszcz i konia dla naszej pani byśmy wzięli - powiedział sługa kłaniając się i pokazując sakwę z monetami, które dostali na odchodnym.
Strażnik patrzył uważnie, czy sługa nie oszuka i nie zagarnie sobie forsy. Straż to były głównie centaury, a słudzy fauny.

(-12 monet?)

- Ja ciebie też - powiedział cicho pod nosem za Meridą z nieskazitelnie szarmanckim uśmiechem, chociaż jego głos był pełen jadu.
Ten babsztyl był ciężki w obyciu. A wolał nie mieć na pieńku z Tytanami. No nic. Dostał to po co przybył i mógł wracać z tego wygwizdowa na salony.
- Wracamy - nakazał jedynie i nie poświęcił ani chwili uwagi czy to kupcowi czy sługusom pół-zwierzakom, co się przypałętały.
Odjeżdżając zastanawiał się nad jednym... po co tym dziwakom koń? Ich władczyni była faunem o ile dobrze słyszał, ale i tak... Dziwne.

z/t

[NPC]
On również się nie kłopotał na to zadupie. Jeszcze czego! Fryzurę by popsuł, a po za tym śnieg i mróz źle mu robią na cerę! O nie. Wysłał kilkoro dworzan i strażników. No i poinstruował ich czego chce.
Po dotarciu na miejsce jeden z nich wziął pieniądze i podszedł do kupca wskazując Hełm Feniksa.
- Mój pan, wspaniały i niezastąpiony, Thranduils Sindar, najpiękniejszy klejnot tego świata, pragnąłby zakupić tenże hełm, dobry człeku - powiedział szlachetny bardzo oficjalnie.

Kupiec obsłużył chimery i potwierdził, że płacą 12 monet. Wierzchowiec spokojnie dał się przejąć i szedł grzecznie przy centaurach.
Następnie przybyły elfy.
- To 8 monet będzie - powiedział uniżenie kupiec i odebrawszy zapłatę podał hełm.
- Bezpiecznej podróży - powiedział kłaniając się wpół i cofając.

Zabrawszy konia i pelerynę, Chimery wycofały się w ciszy szybko znikając w zaśnieżonym lesie. Teraz musieli dostarczyć te "dary" swej władczyni.. i oby miała dobry humor!

z/t