Potwierdził, że pochodzi z Midgardu, a następnie słuchał uważnie kobiety. Po chwili westchnął i spojrzał na wodę pod mostem, gdzieś w dali. Skinął ręką zapraszając kobietę by stanęła obok niego, jakby zamierzał jej coś pokazać, ale nie do końca o to mu chodziło. Wolał by go nie przyłapano na szerzeniu wiary innej sfery zbyt otwarcie.
- Widzisz piękna panno odziana w pióra, każdy z nas posiada jakieś mocne strony i słabości. Bogowie uczynili nas takimi, bo oni również mają mocne i słabe strony. Ich mocna stroną są moce i potęga, jaką posiadają, ale słabą? Jesteśmy my. Im mniej uwagi i wiary im poświęcamy, tym są słabsi. Im bardziej hołdujemy tradycjom i zwyczajom innych bogów, tym bardziej ich karmimy - oparł łokcie na balustradzie, a następnie wsparł brodę na dłoniach, w zamyśleniu i smutku.
- To my doprowadziliśmy do tej tragedii w pewien sposób. Nasze przekonanie, że bogowie są niepotrzebni, karmienie nienawiści, cierpienia, smutku. Bogowie mogą nas chronić... ale nie zrobią tego jeśli ich nie poprosimy... Akatosh to potężne bóstwo, ale nie może bronić nas całkiem sam zarówno przez złymi bóstwami i siłami, czy nami samymi...
Spojrzał na kobietę i uśmiechnął się ciepło.
- Bogowie czasem poddają nas próbom. Dają nam myśleć, że jesteśmy sami. Ale to dzięki ich próbom się rozwijamy. Czy gdybyśmy nie czuli zimna, bądź głodu próbowalibyśmy wynaleźć ogień? Nie możemy po prostu czekać, aż ktoś nas uratuje. Bogowie są z nami. Ale to oznacza, że my również musimy działać, a z ich wsparciem podołamy wyzwaniom - skończywszy mówić przez moment wyglądał o wiele doroślej, ale po chwili znów był uśmiechniętym, wesołym, młodym chłopcem z wyglądu.

Rozmowę musieli przerwać, gdyż słysząc krzyki i widząc zamieszanie, Lev natychmiast łapie kostur mocniej, po czym próbuje zatarasować drogę uciekinierowi i podciąć mu nogi kosturem. Działał szybko i zdecydowanie z niemal wyćwiczoną precyzją i bez chwili zastanowienia.
Gdyby się nie udało, to zatrzymać go siłowo, wpadając na niego i próbując przytrzymać.
Lev nie był zbyt słaby, a w razie czego, gdy ludzka forma zawiodłaby, przemiana zawsze oferowała możliwość oplecenia ogonem oprycha.
Nie interesowało go kim był, ale łamanie prawda to przestępstwo, a przestępców spotka kara - i to nie tylko boska!

Mir wysłuchała w milczeniu tego co ma do powiedzenia kapłan. Musiała przyznać, że faktycznie to co mówił miało swoje drugie dno. Gdyby nie oni sami, tudzież inne rasy...gdyby byli bardziej wierzący...może by to wszystko się nie wydarzyło? Ale co ona mogła wiedzieć? W końcu była tylko zwyczajną dziewczyną. Zwyczajną osobą nikim ważnym. Chciała coś powiedzieć, dodać od siebie jeszcze gdy nagły krzyk sprawił, że słowa uwięzły w jej gardle a chwilę potem dostrzegła biegnące osoby. Przodem biegł zbir, który coś niósł a za nim zbrojni. Nie zastanawiając się długo, nie myśląc o niczym po prostu wykorzystała swoje moce. Skupiła się na biegnącym mężczyźnie chcąc wykorzystać swoje zdolności Dezorientacji. Nie mogła wykorzystać kryształu w calach nasłania cieni, obawiała się że mogłoby to zostać źle odebrane. A przecież nie chciała nikogo skrzywdzić. Co innego, gdyby mężczyzna miał zamiar ją skrzywdzić. Wówczas broniłaby się wykorzystując kryształ i życzenie śmierci. Na razie podejmowała delikatne kroczki.

The member 'Mistrz Gry' has done the following action : Rzut Kostką

---

#1 'Kość Powodzenia k12' :


--------------------------------

#2 'Mini-Powodzenie k6' :

Uklęknął przy chłopaku i spojrzał na niego z ciepłym uśmiechem, klepiąc go pokrzepiająco po ramieniu. Wyglądało, jakby chciał go pocieszyć oraz przystać na jego propozycję, ale jednocześnie próbował wyczuć, czy z pewnością nie kłamie. No bo co z tego, że jest kapłanem? Prawa przestrzega i zbyt ufny być nie może.
- Może pomogę ci pozbierać to do worka? - Zapytał przy tym z nienagannym, pomocnym uśmiechem, kątem oka sprawdzając, jak dużo mają czasu, nim straż w końcu tu dobiegnie.

Mir nie wiedziała co ma powiedzieć. Spojrzała na niego z uwagą, nie znała się za bardzo na ludziach a raczej ich podejściu. Nie mniej Mir nie miała zamiaru odpuścić. Widziała po twarzy mężczyzny że faktycznie musiało być mu ciężko i był głodny. Do tego wspomnienie o bracie nieco dało jej do myślenia. Podeszła do kapłana i spojrzała na leżącego.
- Ile Twój brat ma lat?
Podstawowe pytanie, na które oczekiwała odpowiedzi zgodnie z prawdą. Miała nadzieję, że naprawdę ukradł po to by podzielić się posiłkiem. Jeśli powie prawdę, Mir zapłaci za straty jakie poniósł właściciel skradzionych produktów. Jednak wszystko zależało od tego, czy powie prawdę, czy będzie kłamał. Liczyła tutaj bardziej na kapłana, że wyczuje kłamstwo. A może i ona by dała radę?

The member 'Mistrz Gry' has done the following action : Rzut Kostką

---

'Mini-Powodzenie k6' :

Widząc, że jego przypuszczenia były słuszne, spróbował szybko złapać chłopaka, aby go unieruchomić.
- Nie tylko złodziej, ale i kłamca? Akatosh każe takich niezwykle surowo - powiedział dziwnie mrocznym głosem, wyzbytym owej wesołości, która była tam przed chwilą.
Gdyby mały przestępca próbował się wyrywać, to przemieniłby się i użył swego ogona aby go spętać.

Mir nie tyle wiedziała, co liczyła na to że Lev jako doświadczony kapłan jest w stanie stwierdzić czy ich "sikoreczka" kłamie czy nie. Ona sama nie potrafiła odróżnić tego kto mówi prawdę a kto nie. Starała się zawsze unikać dużych skupisk ludzi. A tutaj proszę. Odważyła się nieco i co...masz babo placek. Gdy widząc co mieści się na dnie worka zaniemówiła. Kłamstwa i próba przekupstwa...nie zdecydowanie nie te kroki.
- Jedzenie zrozumiałabym, jednak to? Sądziłeś, że upiecze Ci się?
Mir nie protestowała teraz temu, by pościg dogonił zbiega.
- Kradzież nie jest rozwiązaniem, a za grzechy się płaci wysoką cenę. Gdybyś nie kłamał, gdybyś głodował to inna sprawa. Okłamałeś.
Odezwała się pogardliwym tonem. Nie pojmowała jak można kraść. Głód, głodem jednak biżuteria nie była odpowiednim wyjściem z biedy.

The member 'Mistrz Gry' has done the following action : Rzut Kostką

---

'Mini-Powodzenie k6' :

Mirabel widząc co się dzieje w pierwszej chwili nie zareagowała, dopiero po sekundzie jej reakcja była oczywista. Ściskając w dłoni kryształ wezwała cienie. Musiała jakoś zareagować. Jakoś ocalić własne życie. Nie przejmując się niczym. Musiała jakoś sobie poradzić. Tym bardziej, że zbir bezczelnie kierował się w jej stronę. Co miała począć? Pozostało jej jedynie liczyć się z tym, że uda się jej wezwać cienie by ją ochroniły i obezwładniły przeciwnika. Sama spanikowana przywarła do pierwszej napotkanej przeszkody za jej plecami.

Widząc, że chłopak próbuje zaatakować towarzyszącą Levowi kobietę, ten spróbował rzucić się za nim, aby go powalić i przygwoździć pod swym na wpół lwim cielskiem.
Gdyby mu się nie powiodło, to próbowałby chociaż złapać kłami przeciwnika aby nie dopuścić go w pobliże - jego zdaniem - bezbronnej kobiety.

The member 'Mistrz Gry' has done the following action : Rzut Kostką

---

#1 'Mini-Powodzenie k6' :


--------------------------------

#2 'Działanie Mocy k4' : 1

--------------------------------

#3 'Działanie Mocy k4' : 1

--------------------------------

#4 'Mini-Powodzenie k6' :


--------------------------------

#5 'Mini-Powodzenie k6' :


--------------------------------

#6 'Mini-Powodzenie k6' :

Leżąc obok złodzieja spróbował wbić w niego pazury aby go przytrzymać, a także podnieść się i paść na chłopaka zanim ten wstanie. Pod ciężarem Lva raczej daleko by nie pobiegł. Kątem oka zerknął jak daleko ma Straż oraz czy Mirabel nic nie grozi. Zaryczał lekko wściekle i gdyby złapanie go pazurami lub przygwożdżenie nie wyszło... spróbowałby pochwycić go kłami - bez skrupułów mógłby wbić je w ciało kłamcy i przestępcy.

Mira nim zdołała się zebrać w sobie i sprowadzić cienie było za późno. Złodziejaszek był znacznie szybszy niż ona a ona? Raczej z powodu zaskoczenia obrotem sytuacji straciła rezon. Zła na samą siebie, że tak łatwo zaufała komuś, kto mógł przecież okazać się nawet mordercą prawda? Mimo to zła na samą siebie nie czekała, aż jej towarzysz powstrzyma sam mężczyznę. Musiała działać. Widząc, że przeciwnika próbuje przygwoździć do podłoża ogromny "kociak" Mira ponownie spróbowała skorzystać z kryształu i sprowadzić cienie a jeśli to się nie powiodło skupiła się na złodziejaszku sprowadzając na niego dezorientację.

@Lev Mariański
1A. Rzut na wbicie się pazurami [5 - TAK]
^jeśli się uda: Rzut na przywalenie ciężąrem ciała (+1 rozmiar) [7 - TAK]

1B. Rzut na złapanie kłami (+1 błyskawiczny refleks) [TAK]

@Mirabel McQueen
1A. Rzut na Wezwanie Cieni  [2 - NIE]
^jeśli się uda: Rzut na Długość działania (rzut k4) [4]
^jeśli się uda: Rzut Ilość cieni (rzut k4) [3]

1B. Rzut na Dezorientację  [5 - TAK]
^jeśli się uda: Rzut na Długość działania (rzut k4) [2 posty]

The member 'Mistrz Gry' has done the following action : Rzut Kostką

---

#1 'Mini-Powodzenie k6' :


--------------------------------

#2 'Mini-Powodzenie k6' :


--------------------------------

#3 'Mini-Powodzenie k6' :


--------------------------------

#4 'Działanie Mocy k4' :


--------------------------------

#5 'Mini-Powodzenie k6' :


--------------------------------

#6 'Działanie Mocy k4' :

Zaraz, gdy straż przejęła złodziea, przybrał ludzki kształ, okrywając się szczelnie czerwonym płaszczem. Przynajmniej wiadomo na co był mu płaszcz - zmieniając się nie rozdzierał go.
Poprawiając jeszcze swój płaszcz, dokładnie nim okryty, spojrzał na Mirabel i posłał jej ponownie radosny, niewinny uśmiech.
- Mam nadzieję, że nic ci się nie stało skrzydlate dziecię - powiedział zatroskanym głosem.

Mira nie myślała racjonalnie i to by ją mogło zgubić. Na szczęście nie powodzenia były na jej korzyść. Gdy tylko ostatecznie udało się pojmać złodzieja Mir odetchnęła z ulgą. Na słowa mężczyzny pokręciła głową z uśmiechem.
- Nie, nie wszystko dobrze...na szczęście. Dziękuję.
Dodała z uśmiechem i podparła się nieco bokiem by nie upaść. Zdecydowanie była za bardzo zmęczona tym wszystkim. Potrzebowała odetchnąć.
- Ehm...może jeśli zechcesz się kiedyś jeszcze spotkać...wypadałoby się doprowadzić do odpowiedniego stanu.
Dodała w końcu nie będą tutaj tak stać gdy mężczyzna przed nią stał jak ten zboczeniec owinięty szczelnie płaszczem.

- Miałem to samo zaproponować. Wolałbym przywdziać zapasowy strój. Na szczęście jako lykantrop jestem przygotowany na takie okoliczności - powiedział uśmiechając się promiennie.
W sumie wyglądał teraz jak biedny mnich, co nawet go nieco bawiło. Wziął swą torbę z rzeczami i postanowił udać się do najbliższej kaplicy lub gospody, gdzie pozowolono by mu ubrać się w spokoju.
- Jeśli chciałabyś kiedyś mnie znaleźć, to najwięcej czasu spędzam w kaplicach ku czci Akatosha lub na szlaku, ale zapewne niebawem znów tu powrócę. Żegnaj dziecię niebios, pomyślnych wiatrów - powiedział spoglądając po chwili w niebo, jakby ich wyczekiwał po czym znów posłał Mirabel uśmiech i odszedł.

@Mirabel McQueen

z/t