Musiał pomodlić się do swoich Bogów po tym, co się ostatnio wydarzyło, wcześniej jednak zahaczył o pobliską karczmę. Tam udało mu się zagadać do jednej z kobiet, która nie dość, że miała ładnie umięśnione nogi, to brzuszek też trochę wystawał i choć brakowało jej kilku zębów, a do śliczności było jej daleko, to dawała mu pewność, że nie posunie się do jakiegoś podstępu. Po tym, jak wziął ją w szybkie obroty, resztę nocy spędził na modłach, by nad ranem przysnąć i obudzić się w południe.
Przechadzając się po mieście usłyszał plotki. Coś o tym, że kryło się w pobliskim lesie. Postanowił więc tam podejść, chyba niewiele wynosząc z niedawnych wydarzeń. Poprawiając plecak trzymany na plecach, w którym trzymał dodatkowe marchewki, uważnie stawiał każdy kolejny krok.

The member 'Mistrz Gry' has done the following action : Rzut Kostką

---

'Mini-Powodzenie k6' :

Nawet fakt, że przyszedł tutaj ze świadomością, jakoby coś kryło się we mgle nie uchroniło go przed tym, że niemal podskoczył, gdy coś przemknęło mu za plecami. Momentalnie mocniej chwycił za topór i obejrzał się przez ramię. Kot poruszył się nerwowo pod skórą i napiął mięśnie, chyba gotowy do tego, aby w każdej chwili przejąć kontrolę. Shader jednak póki co nie planował się przemieniać, póki co nadsłuchiwał.
Zaczął iść powoli przed siebie, w stronę najbliższego, większego drzewa, by zaraz przywrzeć do niego plecami i nie dać się zaskoczyć od tyłu. Kamienie wykluczył z tego powodu, że łatwo mógłby zostać zaatakowany z góry, z drzewem istniała ta sama możliwość, choć wydawało mu się, że była ona jednak.. mniejsza? Dalej się rozglądał próbując choć nieco wychwycić kształty tego, co mgła skutecznie chroniła.

Coś się poruszyło w krzakach, co skutecznie przykuło uwagę Zwierzara. Wbijając spojrzenie w tamtą stronę drgnął, kiedy spomiędzy zarośli wyskoczył królik. Kot prychnął, co zrodziło syk i w męskich ustach. Nie rzucił się jednak w jego stronę. Wątpił, by ten maluch był sprawcą poprzednich dźwięków, dlatego choć przez chwilę mu się przyglądał, tak zaraz na nowo zaczął nadsłuchiwać. Bądź co bądź mały roślinożerca mógł mu w jakimś stopniu pomóc, bo jeśli okaże się płochliwy, to może usłyszeć coś, co umknie Shaderowi i jeśli zacznie uciekać, to Zwierzar będzie wiedzieć, skąd mniej więcej mógł spodziewać się nadejścia czegoś, czego bardziej powinien się strzec.

Shader raczej nie myślał o królikach w takiej kategorii. Dla niego były to małe i zwinne przekąski; dużo kosztowało Zwierzara by nie spróbować ubić malucha. Posiłek, który podchodzi pod łapy to coś rzadkiego i Shader na samą myśl o tym, że próbując go ubić mógłby zbyt wiele zaryzykować, skrzywił się zniechęcony.
Nie podobało mu się, że ten tak bardzo się nim zaciekawił. Zwierzar, gdyby ktoś go teraz zobaczył, zarzekałby się, że ta gęsia skórka, która ciągnęła się przez całe jego ciało wyniknęła z powodu nieprzyjemnego otoczenia, a nie z tego, że towarzyszyło mu dziwne wrażenie, które napełniało go obawą.
Wzrok królika mu przeszkadzał. Nie wydawał się być przestraszony obecnością Zwierzara, dlatego kot zerknął w góry i zaraz za drzewo chyba chcąc się po prostu upewnić, że to na nim maluch skupia swoją uwagę.
Więcej uwagi też poświęcił glebie próbując dostrzec jakieś odciski, które świadczyłyby o obecności jeszcze jakiegoś innego osobnika w tym miejscu.

Królik uciekł, co w jakimś stopniu spotkało się z cichym westchnięciem pełnym.. rozczarowania? Naprawdę spodziewał się, że coś zaraz go zeżre. Pozostając sam wcale nie poczuł się pewniej. Shader chciał już powoli ruszyć do przodu, bo mimo wszystko nie mógł tkwić w tym miejsc cały dzień, kiedy dostrzegł kolejny ruch. Kot nastroszył się dostrzegając jelenia. Zaciskając palce na toporze przyglądał się zwierzęciu.
Jego wygląd był.. rzadki. Jeleń o białym włosie? Zwierzar naturalnie zaczął zastanawiać się nad tym ile by mógł na nim zarobić, jeśli zdecydowałby się go upolować i zdjąć futro. Z drugiej strony, czy naprawdę chciał zabijać taki fenomen? Podobne rozważania zepchnął na drugi plan dostrzegając spojrzenie stworzenia. W odpowiedzi powoli zsunął z ramion plecak i zanurz w nim dłoń, aby zaraz wyjąć z niej marchewkę i wyciągnąć ją w stronę jelenia. Był przy tym przygotowany do tego, że zwierzę zaraz spróbuje zaatakować go swoim porożem, więc napiął mięśnie gotowy do rzucenia się na bok w celu uniknięcia ewentualnego ataku.

The member 'Mistrz Gry' has done the following action : Rzut Kostką

---

'Mini-Powodzenie k6' :

Od razu cofnął dłoń, kiedy jeleń stanął dęba - i momentalnie pożałował tego, że chciał przekupić skurczybyka. Nie podejrzewając takiego obrotu spraw wylądował tuż obok i kiedy w powietrze wbił się piach spowodowany nagłym upadkiem jelenia, zasłonił oczy przedramieniem.
Zamrugał powoli orientując się w tym, co się wydarzyło. Huk uderzenia jeszcze przez chwilą rozbrzmiewał w głowie Zwierzara, kiedy on sam powoli opuszczał rękę by sprawdzić, co się właściwie stało. Pantera od razu zerwała się ze smyczy i w dużym stopniu przejęła nad nim kontrolę przerażona stworzeniem, które ujrzała przed sobą. Nim zdołał nad sobą zapanować przemienił się w śnieżnego kocura, nawet nie dbając o ciuchy, które się na nim rozerwały.
Nastroszony irbis wpatrywał się w stworzenie, a na jego skrzek odpowiedział długim, pełnym niezadowolenia pomrukiem. Wysunął też pazury, a puszysty ogon wił się za nim, ostro przecinając powietrze.

Koty nie były do końca normalnymi stworzeniami - większość z nich, jeśli znajdowało się na swoim terenie, potrafiło rzucać się na znacznie większych drapieżników, byle ich przepędzić. Dajmy na ten przykład domowe koty i niedźwiedzie, które w spotkaniu z kocią furią odnosiły sromotną.. porażkę. Ale w tym przypadku zapewne nikt nie spodziewał się, że kot pokroju irbisa będzie w stanie przestraszyć stworzenie, które bez żadnego problemu powaliło i zabiło sporego jelenia. To nie zmieniło postawy Zwierzara.
Pantera nastroszyła się tylko mocniej, o ile było to możliwe, kiedy nieznane stworzenie wydało kolejny dźwięk i uniosło łeb. Wyginając grzbiet w jeszcze większy łuk, wystrzeliła łapą do przodu, tnąc ze świstem powietrze. Nie miał szans sięgnąć stwora, ale nie oznaczało to, że właśnie z tego powodu to uczyniła. Syknęła odsłaniając swój garnitur ostrych zębisk.

Klatka piersiowa irbisa wibrowała od ciągłego pomruku, który co chwilę przemieniał się w groźne syki. Dostrzegając, jak stworzenie wycofuje się, sama pantera powoli usiadła na tyłku, owijając łapy długim ogonem, którego końcówka wciąż poruszała się w wyraźnej irytacji. Nie spuszczał z niego błękitnego spojrzenia nie do końca wiedząc, co powinien zrobić. To coś przed nim było szybkie i gdyby nawet spróbował zerwać się do ucieczki, nie miał wątpliwości, że zdołałby uciec. Niby gapienie się na stwora nic mu nie dawało, ale.. zaczął baczniej mu się przyglądać. Temu, jak się porusza, jego kłom, pazurom i tak samo starał się wsłuchiwać w odgłosy, które wydawała istota oraz to, co robiła tuż po nich. Musiało być czyjąś krzyżówką, a żyjąc w lesie, Shader zdołał odrobinę poznać nawyki niektórych istot i w miarę odróżniać tonację dźwięków, które miały różne znaczenia. Może uda mu się choć odrobinę rozszyfrować stworzenie?

Uniósł wyżej łeb będąc zaskoczony zachowaniem stworzenia. Obserwował jego starania zastanawiając się co właściwie próbuje osiągnąć, a kiedy chwyciło ogon w zęby, zaś potem w przednie łapki było widać, że nie jest to naturalna pozycja dla niego. Kot powoli opuścił wargi i oblizał pysk. Choć futro dalej było nastroszone, to dało się zauważyć, że minął mu pierwszy szok, co za tym szło: zachowywał się bardziej logicznie.
Pantera przekrzywiła głowę i powoli wyprostowała ogon pozwalając mu przesunąć się za siebie, by sprawdzić, co zrobi stworzenie. Chwilę później ostrożnie ułożył się na glebie - kotu się to co prawda nie podobało, ale napięte łapy wciąż pozwalały mu na szybką reakcję, gdyby stwór stwierdził, że na deser wszama sobie kiciusia.

Machnął ogonem kolejny raz zaskoczony tym, że to, co mu się wydawało okazało się.. prawdą? Stworzenie próbowało go naśladować i Shader za nic nie odpowiedziałby na pytanie czemu nagle.. nie chciał przyczyniać do tego, aby sama sobie sprawiała ból. Wydawało mu się, że tak właśnie kończy się jej papugowanie kota. Najpierw ogon, teraz przednie łapy - jak tak dalej pójdzie, to jeszcze się zdenerwuje tym, że jej nie wychodzi.
Pantera powoli uniosła się na łapy starając się nie reagować zbyt gwałtownie, jeśli stwór uczyni to samo. Już w momencie, kiedy ogonem trzepnęła w jelenia chciał podskoczyć. Ostrożnie zaczął podchodzić do stworzenia gotowy odskoczyć, gdyby te miało zamiar klepnąć na niego paszczą. Jeśli pozwolił mu się do siebie zbliżyć, Zwierzar wyciągnął się, by móc go obwąchać i zapamiętać zapach. Na przyszłość będzie mógł przynajmniej uniknąć miejsca, w którym rozpozna podobną woń. Pilnował tego, aby jeleń znajdował się bezpośrednio za stworzeniem chcąc uzmysłowić je, że nie ma zamiaru zabierać mu zdobyczy.

Gdyby był człowiekiem, strzeliłby soczystego facepalma widząc, jak bardzo ślamazarne okazało się stworzenie. Kot zatrzymał się, kiedy stwór się wywrócił i odczekał w bezruchu, aż się podniesie, ale ponieważ nieszczególnie dobrze mu to szło.. miał w tej chwili szansę na ucieczkę. Przy szybkim przebieraniu łapami istniał cień szansy, że faktycznie by mu się udało. Skrzek, który wyrywał się z jego gardła sprawił, iż Shader po prostu.. tego nie zrobił? Widział, jak stwór walczy z grawitacją i przeklinając się w myślach wystawił się na jeszcze większe zagrożenie niż do tej pory, bowiem zamienił się w człowieka, pozbawiając się przy tym znaczącej możliwości obrony.
- Shhhh - przykucnął na chwilę wyciągając dłoń w stronę stworzenia by dać mu do zrozumienia, że nie ma zamiaru wyrządzić mu krzywdy. Jeśli nie spotkał się z żadną agresywną reakcją ostrożnie przesunął się do niego, by zbliżyć rękę do jego rogu. Wolał unikać pyska, bo nawet jeśli stwór go naśladował, to w każdej chwili pod wpływem emocji niechcący lub chcący mógł odgryźć mu rękę i najpewniej nie sprawiłoby mu to większego problemu. Chwytając go próbował zapewnić stworzeniu stabilizację, kiedy ten się unosił, starał się go podtrzymać, wsuwając dłonie coraz głębiej pod stwora. BHP? Shader nie słyszał.