Odważna, narwana, porywcza, nieco tępa, twarda, mało kobieca, woli rozwiązania siłowe, gburowata...
Innymi słowy jest upartym koniskiem, które lubi wpierw kopać, potem pytać. Przy tym niekiedy stoi jak słup soli z tępym wyrazem twarzy i zastanawia się długo, podczas gdy inni na przykład rozmawiają. Woli działać niż stać i perorować. W trakcie walki jest w swym żywiole i można by ją raczej porównać z drapieżnikiem, aniżeli płochliwym koniem, od którego się przecież rzekomo wywodzi. Z tym, że dzikie konie mają tę cechę.. specyficzną.. niektóre ogiery oraz klacze przewodzące stadu.. Są odważne i rzucą się pod pazury zagrożenia byleby ratować swe stado. Tak i ona ma.

Wysoka i niezwykle masywna kobita, a raczej klacz. Ma gniadą maść, momentami ciemny brąz, a gdzieniegdzie jasny. Ciemne skarpety. Mimo to jej włosy i ogon są złotego koloru. Z kolei skórę ma niezwykle gładką, jak na takiego zabijakę i dość ciemną. W wielu miejscach ma swego rodzaju czerwone tatuaże o znaczeniu tylko jej znanym.  Błękitne oczy, zwane u koni rybimi, dodatkowo nadają jej cech wyglądu egzotycznej piękności.

Urodziła się w trakcie podróży jej matki i ojca przez las. Rodzice byli wędrującymi kupcami. Szalała burza z piorunami i rozdzielili się, gdy część szukała schronienia. Matka Loki, wiedziona instynktem, że zaraz urodzi, zaszyła się w krzakach na niewielkiej polanie i wśród błyskawic wydała na świat dziecko. Niestety zapach rodzącej był zachętą dla drapieżników. Szablozęb zwietrzył matkę i ta chciała uciekać. Niestety, gdy wstała, dziecko upadło na ziemię i nie ruszało się przez chwilę. W końcu jednak drgnęło. To wystarczyło matce by wiedziona chęcią uratowania swego potomstwa, pognała przez polanę obok drapieżnika by odciągnąć go od swej córeczki. Udało się. Niestety pech chciał, że członkowie karawany, jak i ojciec, znaleźli jedynie rozszarpane ciało matki, którą pożywił się wielki kot, ale nie mieli pojęcia, że już urodziła - nie było widać. Dlatego nikt nie szukał nowo narodzonego centaura. Zapewne Loki zmarłaby tam, gdyby nie to, że po chwili burza się uspokoiła i na polanę wybiegło stado dzikich koni. Ogier, przywódca stada był nieco sceptycznie do niej wpierw nastawiony, ale gdy przewodniczka stada zbadała Loki bliżej, dziewczynka stanęła nagle na swych silnych, końskich nóżkach i... została zaakceptowana przez stado.
Centaury dorastają szybciej niż ludzie.. Tak jak zwierzęta. Dlatego rozwijała się bardzi szybko i niebawem była w stanie sama o siebie zadbać. Mimo to długo jeszcze biegała z rodzinnym stadem, uczyła się, walczyła i wspomagała starego ogiera, w jego ostatnich latach życia. Potem, gdy już niemal nikt z jej znajomych nie pozostał w stadzie, odeszła. Do najbliższej wsi. Potem dalej. Walczyła za pieniądze, łowiła, tropiła, zajmowała się wykonywaniem różnych zleceń i w końcu wyrobiła sobie renomę Najemnika.

- Logika i sposób myślenia skały... jest bardziej uparta i tępa momentami niż kamień...
- Zupełnie nie rozumie większości "ludzkich" zwyczajów
- Miewa niekiedy typowo końskie zachowanie... jak chociażby odruch kopania, gdy ktoś przełazi jej za zadem
- Nie używajcie przy niej skomplikowanych słów bo wam przywali myśląc, że ją obrażacie
- Powinna była urodzić się ogierem.. jest bowiem tak męska, że nie jeden facet nie dorasta jej do kopyt..
- Ma dość niski i mocny ton głos, więc niekiedy brzmi jak facet
- Często słyszy, że ma "niezwykle myślący wyraz twarzy" (sarkazm)
- Mimo wszystkich powyższych jest uważana za dość atrakcyjną przez swoją niezwykle egzotyczną urodę, a także fakt, że wśród koni byłaby idealną przodowniczką stada
- Wychowała się wśród dzikich koni... just to you know...