dżentelmen, szarmancki, czarujący, opanowany, spokojny, wytrwały, kokieteryjny, elegancki, egoistyczny, zachłanny
To osobnik niezwykle opanowany, który zawsze spokojnie trawi wpierw wszelkie myśli i emocje, nim cokolwiek powie lub okaże. Urodzony wręcz dyplomata i polityk, który z niemalże aktorską wprawą i precyzją chirurga potrafi manipulować innymi i ukazywać dokładnie to, co chcą zobaczyć, czy usłyszeć. Uchodzi za niezwykle czarującego i inteligentnego, dobrze wychowanego człowieka... Ale niewiele osób żyje dość długo by opowiedzieć o nim coś więcej, gdy poznają jego drugie oblicze.

Szaleńczo przystojny może brzmieć jak czcze przechwałki, jednak bynajmniej nimi nie jest. Już sam fakt, że jest wampirem sprawia, że jego uroda drapieżnika wpływa na kobiety i mężczyzn jak czysty afrodyzjak i zaproszenie do zbliżenia. Karmazynowe oczy, czy ten lekki zarost wokół ust, które chciałoby się całować. Włosy najczęściej przycina dość krótko, bo stara się nosić elegancko. W jego doświadczeniu i wiedzy widać, że wiele przeszedł i nie jest to młodzieniaszek, którym można łatwo pomiatać. Do tego drogie ubrania i luksusowe dodatki... Wampir z klasą, jakby nie spojrzeć.

Długo wyczekiwany płacz niemowlęcia został przyjęty z westchnieniami ulgi i oklaskami, przez osoby stojące przed komnatą. Wśród nich był ojciec nowonarodzonego. Brat przedostatniego Władcy Wampirów i przedostatni Arcyksiążę Ventrue. Matką była prosta kobieta z pomniejszego rodu szlacheckiego, ale za to o nieprzeciętnej urodzie. I właśnie dlatego to ją wybrał sobie ojciec Vlada na żonę. Poród do najłatwiejszych nie należał, zwłaszcza, że kobieta długo nie mogła zajść w ciążę, a gdy zaszła było wiele komplikacji. Chodziły pogłoski, że to dziecko jest trucizną. Że ta „zdzira” nigdy nie powinna była zajść w ciążę i skalać swym bachorem i słabą krwią szlachetnego rodu Tepes. No ale urodziła. Wprawdzie przypieczętowała to własnym życiem, ale urodziła. Ojciec nie rozpaczał. Dla niego najważniejszy była fakt, że posiadł następcę swego rodu i syna. Wraz ze swym bratem długo świętowali narodziny miast opłakiwać śmierć.
Vladimir Dracula Tepes nosił pierwsze imię po swym ojcu, a drugie po wujku. Był swego rodzaju czarną owcą, gdy jego imiennicy nie patrzyli. Ale pozwalał na to. Pozwalał by traktowano go niczym bękarta i odmieńca. A dlaczego? Bo nie chciał okazać słabości. Miał ochotę sam zemścić się kiedyś za takie traktowanie. Póki, co udawał uroczego aniołka i dawał sobą pomiatać z wysoko uniesioną głową. Zapamiętywał każde imię i każdą twarz, która kiedykolwiek go skrzywdziła by kiedyś za to odpłacić.
Był jeszcze bardzo młody, gdy zarówno jego ojciec, jak i wuj zginęli podczas uroczystego polowania. To Moloch zaatakował i wybił cały orszak łowców, wraz z przedostatnim Władcą Wampirów i przedostatnim Arcyksięciem Ventrue. W tej jednej chwili, Vlad stał się jeszcze mniej ważny i bardziej pomiatany. Oddelegowany z dala od zamku, zmuszony był żyć w pałacu rodzinnym. Wszyscy głośno imprezowali i ucztowali z okazji wyborów nowego Władcy i Arcyksięcia. Wszystkich to jakby bawiło i nikt nie myślał o zmarłych. Nie żeby Vlad, jakoś się rozczulał… Ale mimo wszystko czuł pewnego rodzaj gorycz i niesmak. Miał w sobie niezwykle szlachetną i władczą krew! Jak oni śmieli wyrzucić go tak jakby był nikim? Ponownie rozpamiętywał.
Wychowywała go służąca, której rodzina od pokoleń służyła rodowi Tepes. Wychwalała panicza niczym bóstwo i tym bardziej wychowywała i utrwalała w nim przekonania, że  został stworzony do wyższych i lepszych celów, niż siedzenie w zapomnianym majątku. W końcu, jednak starsza kobieta zmarła, ale Vladimir był wtedy dość dorosły aby na poważnie rozporządzać majątkiem rodziny.
Tak też postawił znów pałacyk na nogi, wznowił pracę wytwórni, sklepów i wydobywanie drogocennych kamieni i skarbów… Pałac Tepes znów był pełen służby, szlachta z całego Crogling Grange, a nawet Helu czy innych sfer, znów usłyszała o drogocennej biżuterii i pięknych wyrobach Tepesów. Tak. Zajął się jubilerstwem. Jego zręczne dłonie z niemalże cudotwórczą precyzją tworzyły najpiękniejsze cuda, jakie kobiety i mężczyźni chcieli nosić – i to nie tylko wampiry.
Przez lata poprawiał i ponownie utrwalał wielkość rodu Tepes w głowach mieszkańców Raashtram, a także przy okazji mścił się na wszystkich, którzy niegdyś wyrządzili mu krzywdę. A wszystko to nadal pod płaszczem uprzejmości i dyplomacji. Zakładał niewidomą maskę, można by rzec, po czym brał się za manipulowanie i podporządkowywanie sobie poszczególnych rodów i mieszkańców.
Jego zdaniem Wampiry były za mało doceniane. To było niedopuszczalne i powinno się to zmienić. Wampiry winny być doceniane i siać trwogę w sercach dawnych i nowych wrogów. No i kto by pomyślał, że po tak wielu latach wreszcie miał okazję? Oto obecny Władca, jak i cała reszta dostojnej „śmietanki” zmarli. Może sam też byłby w Fortecy, gdyby nie fakt, że firma nie poprowadzi się sama, a nie miał następcy. W każdym razie ujrzał okazję. Teraz musiał tylko podwoić wysiłki i wpoić wszystkim do głów, że on, jak nikt inny nadaje się do poprowadzenia Ventrue, jak i wszystkie Wampiry Helu ku świetności. To była doskonała dywersja by wreszcie sięgnąć po zasłużoną wielkość i kto inny, jak ktoś z tak znamienitego rodu, się do tego nadawał? No naturalnie, że nikt, tylko on. A pewność siebie to już połowa sukcesu. Drugą są zawsze umiejętności, a tych mu nie brakło. Wyprowadził ród z ruiny i poprawił wizerunek swój, jak i nazwiska… To najlepiej świadczyło o jego zdolnościach.

- Pija tylko najdroższe i eleganckie alkohole
- Nie pali
- Wspiera się dla "szpanu" na bogato zdobionej lasce
- Ubiera się w odzież z bogatych materiałów
- Mówi z akcentem dającym do zrozumienia, że jest nie tylko dobrze wykształcony, ale jest to bardzo dorosły wampir
- Jest słynnym jubilerem uwielbianym przez kobiety i mężczyzn
- Mało kto nie słyszał o rodzie Tepes z racji powiązania z przedostatnim Władcą Wampirów oraz przedostatnim Arcyksięciem Ventrue.