Aparycja : Obecnie jest wzrostu 176cm, a jego smoliście czarna skóra kontrastuje tatuażami, spiralami i bliznami, z których zdaje się emitować lekkie ciepło, a przynajmniej kolor jest identyczny do płomieni/żaru, jego twarz jest nad wyraz delikatna w swym zarysowaniu i nie zdradzająca faktycznego wieku mężczyzny. Oczy zresztą również cechuje podobna charakterystyka, całe są płomieniste wraz ze źrenicami i tęczówkami, kształtem przypominają ludzkie, uszy jednak poprzez wyraźną spiczastość są wielce podobne do tych należących do Szlachetnych. Włosy Azarchehra są równie smoliście czarne, a długością sięgają do jego łopatek. Niekiedy jego włosy zamieniają się w tlący obłok dymu. Z całą pewnością Dijina nie można jednak nazwać kimś otyłym lub chuderlakiem, jego budowa jest przeciętna.

Historia : Rozmowy, negocjacje, wymiana informacji, pertraktacje, krótko mówiąc wielka gra polityczna mająca miejsce w Utgardzie, a potem... Wybuch. Blizna na niebie, która zmieni oblicze tego świata. Tyle wiedział stary Żywioł, który należał do orszaku ówczesnego władcy mitycznych przed swoją śmiercią. Mimo sędziwego wieku i ogromu wiedzy zdobytej za życia nie miał pojęcia, co się dzieje, wiedział jednak, że wszyscy obecni tu zginą. Kiedy większość wpadła w panikę, on zamknął oczy, by ostatni raz zatonąć we wspomnieniach swojego dotychczasowego życia non stop powtarzając swoje imię i heraldykę. Powitał śmierć z otwartymi ramionami.
Zanim jednak doszło do śmierci, to stary Azarchehr spędził więcej czasu delektując się konkretnymi wspomnieniami. Pierwszym z nich było przede wszystkim mianowanie na szlachcica za zasługi w dziedzinie nauki. Azarchehr był jednym z naukowców, którzy znacznie dołożyli się do zasobów wiedzy na temat Gethów, a tworzenie wyrafinowanych wynalazków dla największych graczy w arystokracji jedynie utwierdziło władcę w przekonaniu, że taką indywidualność trzeba nagrodzić za lojalność, doświadczenie i poświęcenie ku słusznej sprawie. Niestety jednak wiek gra swoją rolę i detale gdzieś uciekają... To był huczny dzień, wielki dzień i początek nowej drogi życia dla Azarchehra.
Kolejnym wspomnieniem było pierwsze zaklęcie kryształu. To był niesamowity dzień, kiedy nauka tej jakże trudnej umiejętność i wyrafinowanej sztuki przyniosła pierwsze efekty. To właśnie ten kryształ jako pierwszy posłużył żywiołowi do stworzenia prototypu kuźni dla okolicznego kowala. To był pierwszy wynalazek Azarchehra, który zaczął wprowadzać go w coraz wyższe sfery, bardziej wymagające zlecenia i bardziej wyrafinowanych klientów, którzy wprowadzili go w dyplomację... To było właśnie kolejne wspomnienie Azarchehra, Służba jako dyplomata i doradca dla władcy mistycznych w sprawach związanych przede wszystkim z Gethami. A poza tym świeżo pasowany Żywioł był doskonałym buforem między szlachtą, a mieszczaństwem i chłopstwem, a szeroko doceniona reputacja w wynalazczości i zaklinaniu sprawiły, że mężczyzna wszedł w świat polityki, w którym odnajdywał się bardzo dobrze. Nawet śmiał się sam do siebie, że polityka była jego drugim żywiołem.
To wspomnienie akurat było przykre... Była to śmierć kobiety, którą kochał, bardzo... To właśnie ona dała życie synowi, który przejmie fach ojca tak, jak ojciec przejął od dziadka, a dziadek od pradziadka. Klasyczna tragedia, kiedy to opłakuje się śmierć osoby, z którą niestety nie było dane być dłużej. Lepiej jak najszybciej uciec od tego wspomnienia i iść dalej... Narodziny syna na szczęście mają większą siłę przebicia...
Niestety czas nie pozwolił na więcej... A Azarchehr czując śmierć lada moment żałował jedynie, że nie miał tak dużego wpływu na świat, jak marzył mieć... Marzył o zostawieniu świata lepszym, niż zastał, a wybuch, którego nie przewidział przewróci to wszystko do góry nogami... Może tylko liczyć na to, że jego syn wykorzysta wszelką wiedzę przekazaną przez swojego ojca mądrze... Teraz los świata jest poniekąd w jego rękach...
Azarchehr mimo przyjęcia śmierci w otwarte ramiona nie mógł umrzeć... Wrócił na nowo. Ponownie otworzył oczy zastając... Ruiny. Pobojowisko, tumany popiołu, gruzu, trucheł, wszędobylski chaos i niemal absolutny brak pamięci... Jedynie urywki, które chyba wspominał wcześniej, nie pamięta... Pamięta natomiast swoje imię - Azarchehr herbu smoka, tak, pamięta swój herb i swoje imię, choć ani jedno ani drugie nie wywołuje żadnych emocji. Jego ciało jest smoliście czarne, a blizny i tatuaże zaczęły się żarzyć, a potem zmieniać niekontrolowanie w dym, co natychmiast przeraziło mężczyznę i wpadł w panikę (nie trzeba chyba mówić, że jego ciało było nagie). Nie mógł uwierzyć, że jednak żyje, a do tego czuje się silniejszy. Czuł, że powinien nie żyć, jednak nie rozumie, czemu żyje. Spojrzał w niebo i nie rozumiał niczego... Jak tylko minęło trochę czasu, żeby móc opanować własne ciało, to wstał i próbował uciec z tego przeklętego miejsca. Szukał kogokolwiek, kto mu pomoże, wskaże drogę, cokolwiek... Chaos w głowie i chaos przed oczami. Absolutnie dramatyczne przeżycie, którego nikomu się nie życzy...
Azarchehr obecnie stara się odnaleźć w obecnym świecie, podąża za migawkami, które siedzą w jego głowie bez ładu i składu w nadziei, że będzie w stanie zrozumieć, co się stało...