Etain jest bardzo zamkniętą w sobie postacią, która podąża własnymi drogami. Na ogół stara się spełniać wymagania, które stawia jej rodzina, jednak jeśli coś jej nie odpowiada, żadna siła jej do tego nie zmusi. Jest bardzo wytrwała w dążeniu do celu i systematycznym działaniem zawsze go osiąga, nie ważne ile czasu miałoby jej to zająć. Bardzo kocha swoje rodzinne miasto i nie pozwoli, by komukolwiek w nim działa się krzywda. Preferuje działanie w pojedynkę, ale potrafi się dostosować do nowych warunków. Nie zabija bez powodu, ale gdy ktoś jej zalezie za skórę potrafi latami go tropić i uśmiercić w bolesny sposób.

- kora pokrywająca część ciała
- zamiast włosów ulistnione witki wierzbowe sięgające ud
- dwie potężne gałęzie wyrastające z głowy na kształt rogów
- złotozielone oczy
- wysoki wzrost

Etain, będąc przedstawicielką drzewnej rasy, prezentuje się dość imponująco. Posiada niemal dwa metry wzrostu, a sprawia wrażenie jeszcze wyższej, przez wyrastające z głowy mocne, przypominające rogi i długie na około pół metra gałęzie. Włosy Botanki zastąpiły silnie ulistnione, sięgające ud witki wierzbowe, na ogół związane w taki sposób, by nie przeszkadzały w przedzieraniu się przez leśne gęstwiny lub uśmiercaniu jakiegoś delikwenta.

Kolejną cechą w wyglądzie, która nie pozwala pomylić jej rasy z żadną inną, to  leciutko spękana kora pokrywająca część ciała Etain, w tym szyję i policzki. Odsłonięte części  skóry mają kolor oliwkowy i są bardzo przyjemne w dotyku, a ponad to pachną nieziemsko gęstą żywicą i lasem.

Najbardziej przykuwającym spojrzenie elementem jej postaci zdecydowanie są zielonozłote, pełne powagi i niezachwianej woli oczy, będące oknem do nieujarzmionego i nieprzewidywalnego ducha.

Mimo egzotycznego wyglądu i roślinnych elementów Etain jest bardzo pociągająca, jednak nie znajduje zbyt wielu chętnych, z powodu wzrostu i emanującej z jej postaci nieprzystępności.
Floranka ubiera się jak na myśliwego przystało lekko i praktycznie. Skórzany pancerz, spodnie i wysokie buty, bawełniana tunika. Jedynymi ozdobami, które nosi, są dwie pamiątki - drewniany wisior, który otrzymała od rodziców oraz wilcza skóra zdarta ze zwierzęcego wcielenia jej dawnego wroga.

Etain przyszła na świat w Leśnym Mieście jako pierworodne dziecko jego założycieli, Therei the Fir i Edriga WillowTree. Już w dzieciństwie wykazywała się charakterystycznym dla drzew spokojem i opanowaniem, które były u niej widoczne aż do przesady. Etain nigdy się nie śmiała, zawsze była poważna i zamyślona. Nie miała w zwyczaju bawić się z innymi dziećmi, gdyż wydawały jej się zbyt niedojrzałe i mało interesujące. Uwielbiała spacerowac po lesie, zajmować się roślinami i zwierzętami w posiadłości drzewnych klanów, a jedność z naturą była esencją jej życia.

Ponieważ jej rodzice byli zamożni, została wysłana na naukę do Purgatorium. Pozostawała tam pod opieką krewnych, którzy zapewniali jej wszystko, czego potrzebowała. Nie była szczęśliwa, ponieważ kochała bliskość z przyrodą, a miasto wydawało się jej zbyt niespokojne i głośne. Mimo wszystko sumienne wykonywała swoje obowiązki, nigdy nie narzekając i nie zradzając swoich prawdziwych myśli. Była wzorową córką swoich rodziców i nienaganną przedstawicielką wyższych sfer, zawsze dbając o to, by oczekiwania wobec niej były spełnione.

W stolicy chimer Etain zdobyła pierwszego przyjaciela, jaszczurzego lykantropa zwanego Aegu. Był to jej nauczyciel, alchemik o wielkiej wiedzy, który swą miłością do tworzenia mikstur i odkrywania właściwości roślin, chciał zarazić swą uczennicę. Godzinami potrafili pracować w laboratorium oraz zbierać składniki w pobliskich lasach. Etain bardzo go lubiła, dlatego uczyła się pilnie i słuchała uważnie, jednak tak na prawdę alchemia nie obudziła w niej szczególnej pasji. Wiele się od niego nauczyła, jednak wiedziała że nie to chce w życiu robić.
Miesiące mijały, zbliżał się czas, w którym dziewczynka miała wrócić do domu. Kiedy poszła pożegnać się z Aegu ostatni raz przed wyjazdem, zdarzyło się coś, co miało ogromny wpływ na jej dalsze życie. W pracowni panowało pobojowisko, a pośród potłuczonych fiolek i poprzewracanych sprzętów leżało ciało mistrza alchemii... Za oknem znikał właśnie morderca. Spojrzał na dziewczynkę, jego twarz wykrzywił grymas zaledwie podobny do uśmiechu, a później pochłonęła go noc.

Etain została szybko odwieziona do Leśnego Miasta by nie miała więcej styczności z ta sprawą, jednak w duszy dziewczynki zaczęły kiełkować nowe uczucia. Przede wszystkim zapragnęła móc bronić siebie i swoich bliskich, ale poza tym... jej celem stało się odnalezienie mordercy Aegu. Zapamiętała każdy szczegół jego twarzy, kiedyś go znajdzie i zgładzi, ale musiała się do tego dobrze przygotować.

Rodzice wyrazili zgodę na naukę Etain i tak dziewczynka zaczęła zgłębiać tajniki walki i sztuki przetrwania. Ćwiczenie ciała sprawiało jej wielką przyjemność, podobało jej się uczucie, że z każdym dniem staje się silniejsza. Szybko przyswajała nowe umiejętności i w ten sposób mijał jej czas. Jeździła z ojcem na polowania, uczyła się żyć w dziczy, a matka przekazywała jej wiedzę o leczeniu. Nie zaniedbywała też alchemii, która była jej jedyną pamiątką po przyjacielu.

Jako najstarsze dziecko pomagała rodzicom w wychowywaniu młodszego rodzeństwa i w opiece nad posiadłością klanów. Przygotowywała się tez do swej przyszłej roli przywódczyni klanu wierzby, gdyż do tego zobowiązywało ją starszeństwo.
Jednak zanim obowiązki miały ją przykuć do jednego miejsca, postanowiła odnaleźć mordercę Aegu i dokonać zemsty, do której tak długo się przygotowywała. Wyruszyła w świat, a poszukiwania pochłonęły kilka lat. Jednak Etain miała przed sobą długie życie i była bardzo wytrwała. Wydała wyrok i nic nie mogło jej powstrzymać od wymierzenia go.

I w końcu nadszedł ten dzień. Wytropiła mordercę, który okazał się lykantropem wilka o imieniu Razaam. Zabiła go z zimną krwią, jakby była pozbawiona uczuć. Ale to nie była prawda. Ten właśnie czyn wywołał w niej emocje jak żadne inne. Gdy umierał pod jej miażdżącymi krtań rękami, delektowała się uchodzącym z niego życiem, a ponieważ zmarł w zwierzęcej formie, oskórowała go i futro wzięła jako trofeum, które nosi po dziś dzień.

Od tamtej pory Etain nie wyruszała w świat, stojąc na straży porządku i bezpieczeństwa leśnego miasta. Poświęciła się rodzinie oraz rozsiewaniu swych wierzbowych dzieci, by strzegły posiadłości klanów. Tak wiodła sielankowe życie, co jakiś czas udając się do stolicy lub na polowanie, a nic nie zapowiadało, by jej spokój miał być zakłócony.

Aż do czasu gdy przyszły wieści z Szarej Fortecy...

- uwielbia miód z pasiek Leśnego Miasta
- kieruje się miłością do natury i rodziny
- pozbawianie życia sprawia jej przyjemność, ale panuje nad sobą
- lubi patrzeć jak bawi się jej młodsze rodzeństwo, odpręża ją to
- przepada z futrami