Eleonore jest osobą raczej skrytą, rzadko dopuszcza do siebie jakichkolwiek ludzi, ale gdy to zrobi, oddaje im całe swoje serce. Jest osobą niezwykle delikatną, ciężko jest odgadnąć o czym w danej chwili myśli. Jest bystra, zdolna i inteligentna, mocno przykłada się do swojej pracy. Na ogół jest twarda i niewzruszona, jednak mimo to w skupisku ludzi cicha i nieśmiała. W chwilach gniewnego uniesienia staje się jednak bardzo temperamentną kobietą, która jak przyjdzie co do czego użyje pięści, a to już zaboli. Zna tylko jedną odpowiedź: NIE. Pewne i kategoryczne; bo jakiekolwiek byś nie zadał pytanie, nie jest zainteresowana odpowiedzią.

Jest pewien komunikat jaki próbuje (a częściej nawet niekoniecznie „próbuje”, a udaje jej się) przekazać swoim wizerunkiem – jest zwięzłe w swojej formie: „Spadaj”, do którego nawet nie potrzeba więcej słów. Ono samo w sobie jest zbyt wymowne, i tak już przegadane. Nie jest tak, ze nie ma w niej w ogóle uroku. Ona po prostu ten urok zgrabnie ukrywa. Za warstwą samowystarczalności. Maską twardej babki okrytej palonymi skórami i wnikliwie dobieranymi, ukrywającymi jej kobiece walory, męskimi – nierzadko – ubraniami. Często w całym swoim zapale zapomina, że nieważne jak mocno by się starała, wzrok zawsze przykują żywe rudo-kasztanowe włosy. Bez znaczenia, z jaką skrupulatnością upięte w ciasny kuc, czy warkocz na boku, przysłaniający drobną bliznę na boku szyi. Stalowoszare oczy, pełne złości połączonej z chłodem i naturalną ostrożnością, patrzące na ciebie z pogardą przy każdym twoim kroku.

Podobno nikt nie rodzi się wielki, specjalnie uzdolniony, wybitny, z gotowym planem na przyszłość. Wszystko kształtuje się z biegiem lat, zataczając koło.

TUTAJ DODATKOWE INFO OD MYŚLNIKÓW