(Neutralny Zły)
„Cicho sza…”
Spokojna, cicha, nieco nieśmiała, wrażliwa na krzywdy. Introwertyczka. Woli nie mówić dużo, tym bardziej o sobie. Bardzo trudno ją zdenerwować, nie przejmuje się zbytnio opinią innych. Jednak z drugiej strony - ma skłonności do depresji, a gdy już w nią wpadnie, przestaje kontrolować emocje. Przez to ma kłopoty z nawiązaniem relacji z innymi. Mimo że ma swój dom w Shadowmoon, nie często go odwiedza, woli życie wędrowcy. Ale nie lubi być sama.
„… Zło musi istnieć”
Jest też Piaskunką. Mimo tego że usiłuje być dobrą, nie wie co to znaczy. W głębi serca, drzemie w niej zło. Były czasy kiedy związana z niszczącym towarzystwem, niszczyła życie innych. Co prawda już nie ingeruje w sny tak często jak dawniej, jednak nadal lubi je oglądać. Każda ciemność, każdy mrok ciągnie ją do siebie. Każdej złej pokusie jest jej się trudno oprzeć. Prawdziwa, porywcza, egoistyczna, mściwa i destrukcyjna natura ujawnia się co jakiś czas.  A Alia każdego takiego dnia żałuje…

Pierwsze co rzuca się w oczy gdy ktoś ją zauważy, to białe włosy sięgające połowy pleców i kontrastujące z nimi ciemno szare, wpadające w czerń, błoniaste skrzydła średniej wielkości. Alia jest osobą o jasnej karnacji  gładkiej skórze. Nie jest jakoś specjalnie wysoka. Ubiera się w sukienki w kolorze bieli lub zieleni.  Jej oczy mają barwę szaro zielonkawą.
W postaci nietoperza ma szaro-czarne futerko i równie szaro-czarne skrzydła. Nie jest to duży nietoperz, ale taki jakich wiele lata po niebie.

Wokół słychać było tylko urywki zdań. Wyrwane z kontekstu krzyki, rozpaczliwe prośby…  Serduszko małej istotki biło jak oszalałe.
„Oddaj mi ją!”
Niewyraźny zarys postaci..
„Gdzie jest moja córka? Gdzie ona jest!”
Bezsilne pytania..
Wspomnienia rozmazywały się, nie pamiętała… Płacz przesłonił jej widok..

Była sama… Zdołała wylecieć z ciemnego pomieszczenia..
Noc przywitała ją ciszą, a niezwracający niczyjej uwagi kształt nietoperza pognał w kierunku lasu..

Ktoś podał jej rękę…
„Nie płacz”
„Chodź z nami”
„Jak ci na imię?”
Uspokajające głosy otaczały ją. Jednak ich właścicieli.. Nie widziała..  Nie pamiętała co było dalej.

Alia dołączyła do nich... Była dzieckiem, była zagubiona. Nie miała pojęcia jak wiele zmieni to w jej życiu. Napotkani wędrowcy byli dla niej jak rodzina. Uczyli ją wszystkiego, do czego sami byli zdolni. Dzięki nim opanowała moc kryształu, nauczyła się wykorzystywać w pełni swoje umiejętności, poznała wiarę swoich pobratymców. Z czasem, gdy dorastała, grupa do której należała zmieniała się. Na złe.. Ludzie szeptali na ich widok, a zwierzęta chowały się po krzakach. Mówiło się że to demony, że roztaczają wokół siebie złą aurę. Alia, biorąc przykład z opiekunów, również podążyła drogą ciemności. Zaczęła wykorzystywać zdolności Piaskunki do zastraszania. Pewnie dalej tkwiła by w przekonaniu o tym że tak właśnie należało postępować gdyby nie spotkanie…

„Mamo?”
Tego dnia ujrzała postać, do złudzenia przypominającą jej matkę…
„Nie mam córki.. Nie powiem ci…”
Oczy kobiety przepełnione były obłędem, nie poznała jej..
„To ja, Alia”
Postać siedziała, bezwiednie kołysząc się na boki. Jej oczy utkwione były w przeciwległej ścianie.
„Mamo, spójrz na mnie. Zobacz, ja jestem twoją córką..”
Ich oczy spotkały się.
„Jej nie ma.. ”
Dziewczyna chwyciła za ramiona matki i potrząsnęła nią.
„Obudź się, ja jestem twoją córką! Nie pamiętasz?”
„Aria? Ariana… Nie, nie mam córki”
„Jaka Ariana? Co ty mówisz? Jestem Alia!”
Spróbowała przytulić ją, ale postać wyrwała się. Niemal przeniknęła przez jej dłonie, jak cień.. Była w tym tak do niej podobna…
„Zostaw”
Wspomnienia znowu przesłoniła mgła…

To spotkanie odmieniło życie Alii. Nie wiedziała kim była Ariana. Nie pamiętała.. Wymazała z pamięci siostrę, zniszczoną przez demonicznego ojca. Wymazała z pamięci nawet swoje pełne imię – Alissa. Wycofała się wtedy, zostawiła matkę. Wyszła na korytarz, spojrzała przez okno. Czekali na nią. Jak obiecali.. Ale przecież.. Wraz z nimi niszczyła więzi rodzinne i doprowadzała do załamań psychicznych. Ci wszyscy.. Czy oni stali się tacy jak jej rodzicielka?

Sylwetka nietoperza wyleciała przez okno… Leciała jak najdalej. Oby tylko uwolnić się od tego okrutnego uczucia…

○ Nie pije alkoholu - tak sobie wymyśliła i się tego trzyma
○ Jeśli już ma użyć jakiejś broni, to wolałaby aby były to jej moce, łuk, kusza, lub sztylety
○ Nie lubi walczyć
○ Bardzo często podgląda sny (śpisz przy Piaskunce? Licz się z tym że będzie wiedziała o czym śniłeś.)
○ Gdy już uda ci się ją zezłościć, bądź wpędzić w depresyjkę, to będzie ci marudzić i do każdego słowa dorabiać jakieś "ale". A poza tym, pewnie spróbuje użyć jakiejś mocy, bądź też, zemścić się gdy już zaśniesz.
○ Uwielbia spokojną muzykę i opowiadania
○ Jeśli sama ma opowiedzieć jakąś zmyśloną historię, to jest ona najczęściej, w mniejszym lub większym stopniu wzorowana na czyiś snach (bądź też zbitce snów różnych osób)
○ Interesuje się sprawami psychologii