Fernandez mimo, iż osiągnął wiek dorosły, ma bardzo dużo dziecięcych cech. Jest bardzo energiczną, wesołą, beztroską, towarzyską osobą. Rzadko bywa smutny. Ciężko jest mu usiedzieć w jednym miejscu. Prawie cały czas musi coś robić. Uwielbia rozmawiać. Jest szczery i stara się być uprzejmy, ale nie zawsze mu to wychodzi. Często się śmieje i żartuje. Nie zależy mu na rzeczach materialnych. Według niego, do szczęścia potrzeba jedynie dobrych przyjaciół i wspaniałych przygód, które mógłby z nimi przeżywać. Uważa się za młodego bohatera, o którym kiedyś będą krążyć legendy. Nie waha się w podejmowaniu trudnych decyzji. Twierdzi, że nie ma sytuacji bez wyjścia i zawsze znajdzie się jakieś rozwiązanie. Fernandez mówi, że każda walka jest dla niego zabawą, przez co często śmieje się przeciwnikowi w twarz, nawet kiedy sprawy nie idą po jego myśli. Kiedy jest sam, bywa tchórzliwy i zdarza mu się uciekać przed niebezpieczeństwami, ale gdy znajdzie się ktoś, kto walczyłby po jego stronie, wtedy Fernandez nigdy się nie cofnie. Uważa, że istoty ze wszystkich ras są sobie równe, nie ma lepszych i gorszych, a z każdym możliwe jest się dogadać. Fernandez uwielbia latać. Twierdzi, że nie po to ma skrzydła, żeby ich nie używać, dlatego lata zawsze gdy ma ku temu okazję.

Pierwszym co rzuca się u niego w oczy, to wzrost. Fernandez jest dość niewysoką osobą. Przypomina bardziej młodego chłopca, niż dorosłego mężczyznę. Jest szczupły, nie posiada zbędnego tłuszczu. Na jego ciele nie ma żadnych blizn, ani znamion. Ma gładką, chłopięcą twarz, pozbawioną jakiegokolwiek zarostu, przez co wygląda na młodszego niż jest w rzeczywistości. Włosy w kolorze ciemnego blondu, opadają na czoło, często przeczesuje je ręką. Oczy ma szarozielone. Zazwyczaj ręce trzyma w kieszeniach. Ubiera się w miarę typowy sposób. Zazwyczaj to po prostu jeansy, tenisówki, biała koszulka, w zimniejsze dni skórzana kurtka. Nieodłącznym elementem jego ubioru jest kawałek niebieskiego materiału, zawiązany na ramieniu. Uważa, że przynosi mu szczęście.

Urodził się trzydzieści jeden lat temu. Nie miał braci, ani sióstr. Wychowywany był jedynie przez matkę. Ojca znał jedynie z jej opowieści. Podobno był potężnym, przystojnym, dumnym, walecznym cherubem, któremu na niczym nie zależało. Na ojca zdecydowanie się nie nadawał. Mimo to, matka Fernandeza dobrze go wspominała. Na jej twarzy zawsze pojawiał się uśmiech, gdy o nim mówiła, a mały Fern, chłonął wszystkie opowieści o nim jak gąbka. Nie miał ojcu za złe tego, że go opuścił. Wręcz go nawet podziwiał. Chciał zostać kimś takim jak on. Być całkowicie wolnym, podróżować po świecie i nie być do czegokolwiek przywiązanym. Małego Fernandeza już od najmłodszych lat ciągnęło w świat. Powiedział swojej matce, że pewnego dnia, tak jak ojciec wyruszy przed siebie. Ta uśmiechnęła się jedynie. Wiedziała, że w jej dziecku płynie ta sama krew, co w jego ojcu, dlatego postanowiła wychować małego Fernandeza na wojownika. Nauczyła go podstaw walki, zasad dobrego wychowania, czytania i pisania również. Fernandez nie uczęszczał do żadnej szkoły. Wszystkiego uczył się w domu. W końcu nadeszła odpowiednia pora, aby opuścić dom i tak jak młody ptak opuszcza gniazdo, aby nauczyć się latać, tak samo Fernandez,  w wieku trzydziestu lat, opuścił dom, aby poznać świat. Pożegnanie z matką nie było długie. Obiecał, że będzie ją regularnie odwiedzać.  

-Wiernym towarzyszem Fernandeza jest szczur Fryderyk. Zazwyczaj siedzi u niego na ramieniu, a podczas lotu chowa mu się pod koszulkę. Fernandez uwielbia nim straszyć kobiety.
-Nie jest od niczego uzależniony i zawsze odmawia gdy ktoś mu proponuje papierosa, bądź alkohol
-Masz jakiś ulubiony pseudonim? Jeżeli tylko poznasz bliżej Fernandeza, on wymyśli ci nowy, lepszy i będzie go w nadmiarze używać.
-Sam używa tytułu „Łowca molochów”, który sam sobie przyznał.
-Często przekręca kolejność wyrazów w zdaniach, co może być czasami dość problematyczne.
-Łatwo mu się rozmawia z kobietami. Nie ma z tym większych problemów, ale to nie zmienia faktu, że nigdy nie wyszedł poza Friendzone.
-Do większości kobiet zwraca się „skarbeńku”, bądź „misiaczku”, nawet jeżeli nie jest z nimi w dobrych stosunkach.