wesoły | uprzejmy | romantyk | pracowity | kulturalny | pomocny | inteligentny | zero asertywności | niepewny siebie | przesadny altruista

Jason jest naprawdę kochany już na pierwszy rzut oka. Dużo żartuje, zazwyczaj ma bardzo dobry humor, uwielbia pomagać, do wszystkich odnosi się uprzejmie. Poza tym jest cholernie inteligentny, wie dużo na wiele tematów. Uwielbia być przydatny. Najprawdopodobniej dlatego, że tylko przydatność trzyma go przy przekonaniu, że jest w ogóle coś wart. Tak, ma dość niskie mniemanie o sobie, nie wiedzieć nawet czemu. Nie jest świadom swoich zalet, a te które ma traktuje jako coś oczywistego i takiego, co każdy normalny człowiek posiada, więc nie ma w nich nic specjalnego. Czasem za bardzo stara się pomagać innym, zapominając przy tym o samym sobie. Ba, żeby tylko czasem. Wiecznie trzeba mu przypominać żeby choć raz pomyślał o sobie. Znajdują się nieraz tacy, co ten fakt wykorzystują, a Jason niespodziewanie łatwo wpada w ich sidła. Tym bardziej nie pomaga w tym fakt, że nie ma za grosz asertywności. Jeśli ktoś go ładnie o coś prosi, to nie ma serca odmówić, no chyba że to coś bardzo złego, typu zamordowanie kogoś. Jeśli przyjaciele go nie upilnują, to po prostu zaharuje się na śmierć.

Zabójczo przystojny osobnik o jasnej skórze pokrytej setkami tatuaży. Od słońcopodobnego znaku pomiędzy brwiami, przez różnorakie znaki wodne i ochronne na szyi, aż po całe wytatuowane ramiona, klatę i plecy. Nawet na palcach ma tatuaże. Każdy z nich spełnia ważną funkcję. Kolejną rzeczą zwracającą uwagę poza tatuażami są hipnotyzujące oczy o srebrzystoszarej barwie i pionowych tęczówkach typowych dla jego rasy. Wpatrując się w nie można zapomnieć o całym świecie. Mężczyzna ma brązowe włosy o przeciętnej długości. Zazwyczaj delikatnie zarośniętą twarz zdobi niewielki dołek w bródce. Jason jest dobrze zbudowany, nie jest chodzącą górą mięśni, lecz ma tylko na tyle muskulatury by wyglądać z nią nader estetycznie i pociągająco. Rzeczą wartą uwagi są też nogi. Bardzo zgrabne nóżki, których nie powstydziłaby się żadna kobieta. Bardzo zgrabnie wyglądają w każdej parze spodni. A skoro już przy ubraniach jesteśmy, Jason ubiera się w miarę skromnie, acz schludnie. W pracy nosi się zawsze na śnieżnobiało. Jeśli jeszcze was nie powalił na kolana, to oto finałowy cios: jego smutne spojrzenie szczeniaczka, którym rzuca zazwyczaj całkiem nieświadomie i które przyjmuje nader często w trakcie myślenia, gdy jest smutny, tudzież gdy bardzo ładnie o coś prosi. Jego spojrzeniu szczeniaczka nie oprze się nikt.

Wczesną wiosną 6472 roku w Metropolis na świat przyszło małe Jasoniątko. Chłopiec był synem człowieka - rdzennego oraz mitycznej kobiety, tak więc do momentu narodzin nie było pewności, czy dziecko narodzi się jako człowiek, czy jako mityczny. Po porodzie cały problem został rozwiązany. Ojciec Jasona był dość znanym w mieście karczmarzem, natomiast jego matka była kapłanką w Mitycznym Zakonie. Jej romans z człowiekiem mimo iż nie był czymś złym, nie był postrzegany zbyt pozytywnie w jej kręgach towarzyskich, zwłaszcza że miała zaledwie 17 lat, gdy powiła Jasona.

Po tym zdarzeniu opuściła Mityczny Zakon i zamieszkała w Metropolis wraz z ojcem Jasona, natomiast w 5 lat po jego narodzinach pobrali się. To pierwsze z naprawdę wyraźnych wspomnień bruneta. Rozrzucał kwiatki i siedział mamie na kolanach podczas uczty, która miała miejsce w karczmie, która należała do tej rodziny od kilku pokoleń. Dwa lata później otrzymał pierwszy tatuaż – ten na czole. Pamiętał, że było dość nieprzyjemnie, ale mama mówiła, że to konieczne, by był bezpieczny. W następnym roku pojawiły się dwa kolejne, tuż po tym jak pierwszy raz użył swojej mocy, czysto przypadkowo. Był to żywioł wody, po mamusi.

Gdy poszedł do szkoły, dzieci robiły dość sporo szumu wokół jego tatuażu. Niektóre się śmiały, większość jednak była pod ogromnym wrażeniem. W wieku 15 lat wiedział już, co chce robić w życiu. Było to zresztą dość oczywiste biorąc pod uwagę jego żywioł oraz moce. Chciał zostać medykiem. Fascynowało go to, znał się na roślinach oraz anatomii, no i chciał pomagać innym. Dlatego też mając 16 lat zaczął pobierać nauki u młodego medyka, który nauczył go wszystkiego o ziołolecznictwie i opatrywaniu ran.

Jako czeladnik spędził u niego około siedmiu lat, po czym zdał egzamin i sam został medykiem. Od sześciu lat pracuje w zawodzie, pomagając tym, którzy pomocy potrzebują. Byli tacy, co zmarli na stole operacyjnym, ale jest ich niewielu w porównaniu z tymi, którzy Jasonowi zawdzięczają życie.

•  W wolnym czasie pomaga ojcu w karczmie i puszcza się na prawo i lewo, jeśli ktoś mu wpadnie w oko.
• Zdarza mu się ćpać od czasu do czasu, mimo że wie, że to niezdrowe.
• Pije również czasami, ale wie, że powinien zachowywać umiar, bo najmocniejszej głowy to on on nie ma.
• Jak widzi małe zwierzątka, to nie potrafi się powstrzymać, leci do nich. Postawisz przed nim górę złota i szczeniaczka, to poleci prosto do szczeniaczka.
• Tak cholernie miły i uprzejmy, że aż kilka razy zdarzyło mu się za to oberwać.
• Nie przepada za słońcem. Nie to, że się go boi czy coś, po prostu nie lubi jak mu daje po oczach a i woli nie być spalonym jak skwarek z patelni.
• Gdy się uśmiecha za szeroko, to jego oczy zmieniają się w dwie tak maleńkie szparki, że emotikona „^ ^” staje się w 100% adekwatna. Już parę razy ludzie się go pytali, czy on wówczas w ogóle coś widzi.
• Hoduje szynszyle. Ma ich 4, jedna biała i trzy szare.
• Okresowo posiada też biedne, chore, bezdomne zwierzątka, które znajduje na ulicy, a potem leczy i znajduje im domy. Każde rozstanie boli niemiłosiernie.
• W domu ma tak dużo książek że ojeju.
• Jest bogiem seksu, ale nawet tego nie wie.
• Lubi spać, a w łóżku ma tyle poduszek, że starczyłoby dla całego wojska. No dobra, ma ich piętnaście. I kocyk w kotki.
• Gdyby go wrzucić do kartonu pełnego szczeniaczków, to by się go od nich nie odróżniło. Rada na przyszłość: nie wrzucać go do kartonu ze szczeniaczkami.
• W wolnym czasie eksperymentuje z różnymi lekami, szuka sposobów na uleczenie chorób ponoć nieuleczalnych.