No tak. Zranił ją. Skrzywdził i w ogóle. Zły z niego skurwysyn.
Trochę przypominała mu siostrę. Znaczy nie kiedy była bardziej zwierzęca niż ludzka, co to, to nie. Ale Liska też była taka wesoła, zawsze szczęśliwa, przynajmniej przy nim. Wtedy nie musiała udawać, grać. Nie musiała być kimś innym, kimś kogo książęcy dwór nie przeżuje i wypluje na bruk. On nie musiał nigdy udawać, był kawałem skurwysyna i tyle. Nawet teraz jego serduszko nie zmiękło. Zmiękł umysł, a raczej dostrzegł przydatność tej istoty.
Wziął flakonik i schował do sakwy wcześniej dokładnie zatykając korkiem.
Postanowił zagrać, zblefować. Tak jak nauczyła go ona. Szkoda tylko, że lekcje zostały przerwane, gdy zginęła... Zginęła a on obiecał się dowiedzieć czemu.
- Źle mnie zrozumiałaś. - Mruknął przyjmując równie zbitą pozę, opuszczone oczy i widoczna w nich niepewność. Nie był w tym jakoś dobry, ale najgorszy też nie. - Kiedy jakaś dziewczyna liże mi po policzku to jest dziwne. Zwierzęce, ale nie jesteś teraz zwierzęciem. Nie wyglądasz jak ono. Nie jesteś psi... wilcza. Dlatego proszę, żebyś zachowała dystans. - Uniósł dłonie w geście pogodzenia, niewinności. Na jego czarnych palcach lśnił srebrny pierścień. - Nie znam cię jeszcze. - To brzmiało prawie jak "nie całuję się na pierwszej randce" - I nie chciałem cię urazić. Po prostu nie przywykłem. Jeśli to ci jakoś pomoże, spróbuje jakoś wytrzymać. - Puścił jej oko.
Potrzebował jej. Właściwie ryzykował sporo, ale mogła się przydać. Jako źródło składników i to nie tylko w postaci śliny, ale i tego co ze zwierząt można dostać... Oraz jako źródło informacji. Trzeba ją tylko odpowiednio wytresować.
- Nazwałem Cię dzieckiem bo jesteś jak dziecko. Wesoła, beztroska. Chociaż nie wyglądasz. - Tu dość sugestywnie spojrzał na jej ubrania, gorset podkreślający biust jak i talię czy też wąskie spodnie.