Świetna aktorka, honorowa, kulturalna, stanowcza, pracowita, sprawiedliwa, odważna, inteligentna, uparta, tajemnicza, małomówna.
Shaela, będąc istotą, którą wiele lat temu, dzieci używały do zabaw, odgrywając przy jej użyciu różne sceny lub ogólnie korzystając z jej towarzystwa, w dużym stopniu rozwinęła umiejętności aktorskie. Obserwując żywe istoty, wiele się o nich nauczyła i choć nadal nie zawsze wie, czy w danej sytuacji powinna komuś np, współczuć lub być na niego zła, to jednak analizując widzianą sytuację, potrafi zasugerować się nią i najzwyczajniej w świecie udawać, nawet nie czując wówczas żadnych emocji. Nie oznacza to jednak, że jest kompletnie fałszywa. Po prostu stara się dostosować, by przypadkiem kogoś niepotrzebnie nie urazić lub coś w tym rodzaju. Zna się na dobrych manierach i również umie je wykorzystać, gdy trzeba. Choć oczywiście zdarzają się też chwile, kiedy jej zimne serce, ogarnia jakieś silniejsze uczucie i gdy dzieje się coś złego, nie jest już taka kulturalna i spokojna. Potrafi walczyć o swoje przekonania lub, by kogoś ochronić, na kim jej zależy. Lecz nie atakuje nikogo, ani słowem, ani innymi sposobami, z najbłahszych powodów. Uczucia biorą nad nią górę tylko, jeśli jest pewna zagrożenia. W innych przypadkach, nadal stara się być pokojowo nastawiona do innych.

"Laleczka z saskiej porcelany, twarz miała białą, jak pergamin..."
Shaela, w swojej prawdziwej postaci, jest niewysoką lalką, niemal w całości wykonaną z porcelany o białej barwie. Jedynie jej włosy i ubrania, są wykonane z innych materiałów. A mówiąc już o nich, głowę zabawki, okrywają faliste, proste pasma, sięgające prawie do ramion, w różnych odcieniach blondu. Im bliżej końcówek, tym stają się one jaśniejsze. Natomiast ubiór dziewczyny, zwykle stanowią eleganckie suknie. Jest małą damą i nie przestaje nią być nawet w ludzkiej postaci. W tej postaci, nie zmieniają się nawet jej oczy. Choć nie są już namalowane na porcelanie, to jednak nadal pozostają szare i zimne, choć Shaela chłód ten nadrabia pięknym uśmiechem swoich jasnoróżowych ust. Włosy też są nadal takie same, choć tym razem, w dotyku stają się bardziej miękkie, zamiast sztywnych, typowych dla lalki. Również skóra, choć nadal zimna, przestaje być twarda, lecz nabiera aksamitności i miękkości. Po za tym, Shaela, jako żywa istota ludzka, jest osobą wysoką, której sylwetka wygląda na szczupłą i elastyczną.

Był sobie kiedyś dzielny wojownik, który po wielu zasługach dla swego władcy, stał się jego osobistym doradcą. Król, zgodził się nawet wydać za niego jedną ze swych siostrzenic i zorganizować dla młodej pary wspaniałe wesele. Ich życie, nie było jednak sielanką. Gdy na świat przyszła ich pierwsza córka, okazało się, że dziewczynka od narodzin była nieuleczalnie chora. Żaden uzdrowiciel, nie był w stanie jej pomóc. Pierworodna młodej pary zmarła, mając zaledwie rok. A w czasie pogrzebu... Ktoś wręczył rodzicom dziewczynki, porcelanową lalkę. Ów tajemniczym osobnikiem, był sam książę, współczujący przyjacielowi swego ojca, wielkiej straty. Wyjaśnił, że lalka miała być towarzyszką dla zmarłej. Shaela, bo tam miała na imię animatka, była służącą księcia i na jego rozkaz, miała pomagać przy małej, lecz jak widać, los co innego wszystkim przygotował. Tak więc, od tamtego czasu, Shaela wykonywała zupełnie inne zadanie. Była pomocnicą ów rodziny i w pewnym sensie, ich przybraną córką. Jej obecność, pomagała młodej parze pogodzić się ze śmiercią pierworodnej. Choć sama animatka, była istotą chłodną, nie okazującą im żadnych, głębszych uczuć. Żyła, lecz jakby była martwa, jak ciało złożone w grobie...

Gdy w końcu małżeństwo pogodziła się już ze swoim losem. Co więcej, doczekali się drugiego, prawdziwego dziecka, niemal całkowicie zapominając o żywej lalce. Lecz nadal, była członkinią rodziny. I tak, stała się towarzyszką swojej przybranej siostry, samą swoją obecnością, potrafiąc odgonić od niej wszelkie smutki i zmartwienia. Choć nie tylko dziewczyna zyskiwała na tej znajomości. Im dłużej Shaela przebywała w jej towarzystwie, tym bardziej oswajała się z żywymi i dostosowywała do nich w pewnym stopniu.  Po za tym, udając człowieka, pomagała ludzkiej nastolatce w różnych, codziennych czynnościach, ucząc się w międzyczasie wielu rzeczy. Zainteresowała się nawet medycyną i za sprawą ksiąg z królewskiej biblioteki i nauk pobieranych u miejscowych medyków, skupiła swą edukację właśnie na niej. Jedynie czasem żałowała, że jest istotą stworzona z porcelany. Z tego powodu, do walki się nie nadawała. Jedynie z dystansu, mogłaby czasami trafić kogoś strzałą, lecz przy walce kontaktowej, nie miała najmniejszych szans.

Gdy nastał pamiętny rok 6499, a dokładniej grudzień tego roku, Shaela była już szanowaną obywatelką Avalonu. Już mało kto, pochodzący z tamtych stron, uważał ją za przedmiot. Dla wszystkich, choć delikatna, była właściwie taka sama, jak każdy inny człowiek. Zawsze mogła liczyć na pomoc swych sąsiadów, a oni na jej. Choć rzadko kiedy, otwarcie okazywała emocje, nadal silnie związana ze swa naturą. A mimo to, gdy tylko dowiedziała się o śmierci swego dawnego pana, z którym się przyjaźniła, a który po śmierci swego ojca, stał się doradcą nowego władcy i wyruszył z nim na naradę, jakby coś w niej pękło. Na nowo, zaczęła od czasu, do czasu zmieniać się w swoją prawdziwą postać, a kontakty z ludźmi, ograniczała tylko do pomagania swoim pacjentom i wymuszonych rozmów.

- Może się nie odzywać, lecz zawsze słucha i nigdy nie zdradzi czyjegoś sekretu.
- Chętnie każdemu pomaga, choć nie jest naiwna. Nie pozwoli nikomu robić z siebie dziewczyny na posyłki.
- Zdarzało się jej kiedyś rozbijać którąś z kończyn, lecz z pomocą pewnego artysty, tworzącego różne rzeczy w porcelanie, odzyskiwała utracone części ciała. Choć nie wiadomo, czy tak samo byłoby z głową i woli tego nie sprawdzać.
- Jest rzeczą, a jako taka, nie musi nic jeść. Nigdy też więc nie gotowała i nie ma wyrobionego zmysłu smaku.
- Ze względu na stanowiska i tytuły swoich przybranych rodziców, jest oficjalnie uważana za szlachciankę, lecz sama się do tego nikomu nie przyznaje. Woli być uważana za zwykłą mieszczankę, zwłaszcza po za Avalonem.
- Gdy zakłada na siebie jakieś stroje dla lalek, będąc w postaci zabawki, po powrocie do ludzkiej postaci, nadal ma na sobie te ubrania tyle, że większe.
- Jest przeciwniczką wszelkich aktów agresji.
- Wyrzekła się rodzinnego bogactwa. Sama na siebie zarabia.