Po ciężkim dniu pracy, Shin uwielbiała wyrwać się z miasta nad wodę. Brała ze sobą książkę, jakieś przekąski oraz koc. Biegła do miejsca, gdzie mało kto chodził. Schodziła na plażę, gdzie rozkładała koc i czytała. Co jakiś czas zrzucała z siebie ubranie i w samym gieźle szła do wody - mimo wszystko nie miała ochoty dać się komuś podglądać nago. Fuj. Jakiś zbok jeszcze by się podekscytował.
Ewentualnie subtelnie kucala zrzucając tunikę i przyjmując kształt irbisa, by wlecieć do wody, a tam po chwili znów przybierała ludzki kształt.
Teraz było tak samo. Pływała, nurkowała i brodziła w wodzie, ale nie wynurzała się na tyle by ukazać się nago nad wodą.

Rzucam na to czy Shader zauważy Shin. +1
Rzucam na to czy Shader rozpozna Shin. +1

Shader wracał akurat z nieszczególnie udanego polowania, które skończyło się pogryzieniem przez wiewiórkę. Niby osiągnął swój cel, bo bezpiecznie odprowadził dziecko do domu, ale nie zmieniło to faktu, że zamiast jedzenia uzyskał tylko.. wdzięczność. Nie przejąłby się tym normalnie, ale teraz miał w domu trzy panny, które chciał wykarmić. Słysząc szum wody zmienił swój kierunek. Czuł pragnienie, które narastało już od killunastu kilometrów.
Wychodząc z lasu i podchodząc do krawędzi niemal od razu dostrzegł kobietę w wodzie. Kot przekrzywił z zaciekawieniem głowę, ale zareagował dopiero w momencie.. pantera. Na miejscu blondynki pojawił się irbis. Zwierzar wyprostował się i choć wszystko wydawało się nielogiczne czuł uścisk, kiedy kot zaczął wyrywać się z marnego, ludzkiego ciała. Ledwo zdążył zdjąć ciuchy.
Pantera zupełnie nieprzejęta steomym zboczem zaczęła z niego zaskakiwać - nic nadzwyczajnego dla tych zwierząt. Dotykając łapami stabilnego gruntu ruszył biegiem do lini wody..

The member 'Shader Kahrastae' has done the following action : Rzut Kostką

---

'Mini-Powodzenie k6' :

Rzut k6 czy zauważy irbisa +1 percepcja
(jeśli tak) Rzut k6 czy rozpozna brata +1 pamięć

Znów w ludzkiej postaci pluskała się wesoło w wodzie, gdy wtem... ujrzała zbiegającego w susach po skałach w dół i pędzącego w jej stronę nabrzeżem wielkiego kota. Pantera śnieżna, jak nic... I tu problem. Może jakiś dziki kot ją wyczuł? Albo to napad?!
Pisnęła przerażona i szybko popruła do brzegu koło wielkiego drzewa nim napastnik zdążył tam dotrzeć. Z wody wystrzeliła już jako irbis i potykając się niemal o swoje łapy zaczęła uciekać, próbując wspiąć się po zboczu, w stronę zarośli z nadzieją, że zgubi go w lesie. Szkoda jej było zostawić książkę, no ale...
Niemniej nie szło jej najlepiej, a nie wpadła nawet na pomysł by porozumieć się z panterą w jej języku.
Kamyczki pod jej łapami się odsunęły i klapnęła nie do końća na cztery łapy wprost na piach i przed irbisa.

The member 'Shinera Kahrastae' has done the following action : Rzut Kostką

---

'Mini-Powodzenie k6' :

Nie można go było winić, że całkowicie nie spodziewał się tego, że kobieta zacznie uciekać. Mało tego, że nie wyjdzie jej to na całej linii. Kiedy Shin zmieniła się w panterę w pierwszej chwili uznał, że to jej kot wyrwał się, aby się z nim powitać, dlatego jeszcze przyśpieszył. Dostrzegając natomiast jak ta zamiast biec w jego stronę, wybrała drugą.. poczuł się zdezorientowany. Dobiegał już do niej, kiedy ta zsunęła się na sam dół..
- Shini? - kot nie podszedł do niej zbyt blisko chyba w jakimś stopniu biorąc pod możliwość, że pomylił z kimś kobietę. Zaciągnął się powietrzem próbując wychwycić jej zapach. Pachniała książkami, miastem, ludźmi.. woń lasu była tak nikła, że gdyby spotkał ją na ulicy nie powiedziałby, że jest Zwierzarem. Pantera przecięła powietrze ogonem stojąc niespełna dwa metry od siostry i przekrzywiła łeb jeszcze bardziej zagubiona. Nie tak zapamiętała własną siostrę: ale czy powinien być zaskoczony zmianą po tylu latach? On też nie był już tak dziki jak dawniej, chociaż jeszcze daleko było mu do takiego udomowienia, do którego posunęła się Shinera.

Rzut k6 czy rozpozna brata +1 pamięć [NO NIE ROZPOZNA]

Zastygła w bezruchu rozpłaszczając się na piachu i sycząc jak przestraszony i zagnany w kozi róg kociak. Jej pazury - przypiłowane mocno - wyciągały się i chowały, a ogon tkwił pod jej zadkiem, bo ze strachu na nim przysiadła.
Czy ta pantera się na nią rzuci? Nagle jednak stworzenie odezwało się do niej, jak zwierzar, a nie jak zwierzę. Uspokoiła się odrobinę... ale moment. Skąd znał jej imię?
Zdziwiona i zdezorientowana patrzyła miast wąchać czy próbować wysilić mózgownicę.
- Kim jesteś? - Miauknęła przy tym jeszcze bardziej wduszając się w piach, by pokazać że nie stanowi zagrożenia.
Tak bardzo nie umiała się w takich sytuacjach odnaleźć... gdyby była tu Nene...

The member 'Shinera Kahrastae' has done the following action : Rzut Kostką

---

'Mini-Powodzenie k6' :

Uszy pantery położyły się, kiedy usłyszała pytanie siostry. Gdyby tylko próbował zmarszczyć teraz pysk, najpewniej z boku wyglądałby jak naprawdę zirytowany kot. Tyle, że Shaderowi daleko było do bycia zdenerwowanym. Jego dezorientacja z każdą chwilą się pogłębiała i choć miał pewność co do tego kto stoi przed nim to nie wiedział co jest powodem tego, że ona nie rozpoznała. Czemu, zamiast jak na drapieżnika przystało, nie próbowała go chociaż nastraszyć, nawet jeśli nie była szczególnie silna. Mogła chociaż stwarzać pozory. A ta po prostu.. uciekała.
Widział, jak bardzo była przerażona. Przy każdej innej osobie bawiłoby go to i brnął w zastraszanie dalej, ale miał przed sobą.. Shinerę! Ledwo wstrzymywał się od tego, aby rzucić się na nią z radości, która w nim buchała, a musiał się powstrzymywać, aby całkowicie jej nie przerazić.
- Naprawdę mnie nie poznajesz? - Shinera sama musiała przeanalizować ile panter w swoim życiu poznała. Ile z nich powinna.. chociaż kojarzyć?

Rzut k6 czy rozpozna brata +1 pamięć

Zdrowy rozsądek nie funkcjonował w momencie, gdy była przerażona, a do tego od dawna nie miała do czynienia z innymi lykantropami... o bujaniu w obłokach nie wspominając... i o przeświadczeniu, że jej biedny brat pewnie zginął i to z jej winy.
Na pytanie skuliła się nieco.
- Ja...nie wiem... kim pan jest? To pana teren? Ja przepraszam... - nie bardzo wiedziała, o co może chodzić innemu zwierzarowi.
Co takiego znowu przeskrobała? Jak nie ludzie to zwierzary... co miała robić?

The member 'Shinera Kahrastae' has done the following action : Rzut Kostką

---

'Mini-Powodzenie k6' :

Doskonała pamięć, ta?
To już przestało być zabawne. Zdecydowanie. Shader słysząc jej kolejne słowa całkowicie nie wiedział, co się właśnie dzieje. Ogon raz jeszcze mocniej przeciął powietrze i zaczął poważnie się zastanawiać czy po prostu nie śpi. I nie miał pewności czy poczuł się bardziej zirytowany myślą, że umysł płatał mu takie figle czy ma raczej iść w drugą stronę pozwalając sobie na chwilę.. odprężenia?
- Pan? - parsknął rozbawiony, najwyraźniej decydując się na tę mniej wrogą opcję. - Naprawdę mnie nie poznajesz?

Trochę się uspokoiła. Obcy nie miał chyba złych zamiarów... nie... moment. Obcy? Znała go... Znała, prawda? Powoli się podniosła i wciągnęła nosem zapach irbisa. Taki z jednej strony znajomy, za którym tęskniła, z drugiej taki nowy.
Spojrzała wprost w oczy pantery. Błękitne, o których śniłach wspominając dzieciństwo. Ogon jej lekko drgnął. Podeszła jeden krok nieśmiało i niepewnie. Wlepiła w niego wzrok pełen obaw. Bo albo był duchem, albo miała halucynacje, albo... miała dziś najszczęśliwszy dzień w życiu...
- Shader? - Zapytała tak cicho i niepewnie z ogonem nieśmiało drgającym, na lekko ugiętych łapach, nadal nieco się kuląc, ale już nie w lęku przed nim, a przed odpowiedzią.

Jego własna siostra zachowująca się jak przerażona kicia. Jak dawała sobie radę przez te wszystkie lata, skoro zamiast walczyć o swój teren podwijała ogon pod zad? Ktoś o jego nazwisku nie powinien się tak zachowywać. Powinna stać na prostych łapach i wzbudzać respekt. To, co prezentowała sobą Shin było istnym.. przeciwieństwem.
Ale go poznała. W końcu. Choć nie zmieniła zbytnio swojej postawy. Widząc jak nieśmiało się do niego wyciągnęła, Shader podszedł do niej by otrzeć się pyskiem o policzek siostry i parsknąć w trakcie wdychania jej zapachu. Śmierdziała ludźmi.
- Co ci się stało? - to była dla niego najważniejsza kwestia. Gdzie podziała się jego psotna siostrzyczka, która powinna wychowywać się wraz z nim w dziczy, zamiast w wygodnych domostwach?

Kiedy irbis się o nią otarł była już pewna. To był jej brat. Jej ukochany brat. Był żywy i cały. Z radości myślała, że się popłacze. Była jednak obecnie w postaci kota, więc jedynie objęła Shadera "po kociemu" łapami i wtuliła się w brata ocierając się o niego łbem i mrucząc radośnie. Ogonem smagała boki i piach nie mogąc się powstrzymać. Nie zginął. Żył. Nie przyczyniła się do jego śmierci. Wręcz nie mogła w to uwierzyć.
Niemniej nie zrozumiała pytania. "Co ci się stało"? A nie "co się z tobą działo"? Forma pytania sprawiłą, że odsunęła nieco łeb i przekręciła go nie rozumiejąc.
- Pytasz, co robiłam te wszystkie lata..? - Zapytała niepewna znaczenia jego pytania.

Shader zadał dobre pytanie. Oczywiście, to, co robiła po ich rozłące też go interesowało, niemniej w tej chwili bardziej zastanawiał się, dlaczego akurat zachowywała się w ten sposób. Jedno wynikało z drugiego, był to fakt oczywisty, tyle że Shader, chyba trafiony odczuwalnym strachem ze strony siostry, bardziej skupił się na jej zachowaniu niżeli powodzie.
- Nie. Co ci się stało, że kulisz pod siebie ogon - Pantera bez większego problemu wytrzymała ciężar siostry. Kiedy ta się w niego wtulała sam oparł łeb o jej bark i chociaż jej zapach go drażnił, pozwalał mu osiąść w płucach i utkwić w pamięci. Chyba ze strachu, że nagle znowu się rozdzielą i będzie to jedyny ślad po niej.

Jej uszy drgnęły lekko i odsunęła się by na niego spojrzeć. Siedziała przy tym nadal na zadzie i łapę jedną opierała o brata, więc przyjęła dość zabawną pozę "na surykatkę". Spojrzała na niego jakby analizując jego pytanie.
- Przecież nie kulę - zdziwiła się, ale po chwili zrozumiała, że pewnie chodzi mu o czas przeszły.
- Wcześniej się wystraszyłam, bo... nie spodziewałam się, że jeszcze ciebie... że ty ży... że... - plątała się szukając słów, ale tutaj wszystkie książki i słowa zawiodły, zwłaszcza w ciele irbisa.
Dlatego znów oparła pysk o brata, ocierając się nim. Wyczuła na nim las, dzikość, zwierzęta, zapewne krew. Wzdrygnęła się lekko przed tak dzikimi zapachami, ale mimo wszystko był to zapach jej brata - jaki by nie był, chciała go wdychać i zapamiętać.