Cała kompania najemników po dotarciu do Utgardu, udała się wprost do posiadłości zleceniodawcy. I faktycznie. Na ogrodzie szalał niedźwiedź. Miodzio. Lagertha poczekała wpierw na resztę zanim weszli wprost na spotkanie bestii. Wolała dowiedzieć się jaki mają plan - jeśli w ogóle - i coś ustalić, zanim poleci na niedźwiedzia na pełnej kuhwie.
- Kto z was woli z dystansowej napierdzielać? - Spytała też uznając, że dobrze jest mieć takie osóbki.
Ona była stworzona do walki w zwarciu na przykład.
Konia zostawiła nieco dalej by nie wlazł niechcący młot na ogród. Thor przy nim usiadł i grzecznie warował.

(przybywam z Shaderem, Loki, Iorvethem i Raistlinem)

Shader przez całą drogę ciągnął się nieco oddalony od reszty kompani. Trzymając w dłoniach nową kotkę, która chyba niewiele sobie robiła z faktu, że gdzieś ją wlókł, ta spała w męskich ramionach od czasu do czasu jedynie rozchylając powieki, aby sprawdzić, gdzie są. Zwierzar nie czuł większej potrzeby bratania się z resztą towarzyszy, więc zrównał z nimi kroku dopiero w momencie, gdy na horyzoncie zamajaczyła sylwetka domu, do którego szli. Nie potrzebowali dużo czasu, by dostrzec niedźwiedzia, który chyba na dobre zadomowił się w ogródku, bo wciąż w nim tkwił, pomimo że przecież trochę czasu minęło, zanim w ogóle tu dotarli. Zrównał z pozostałymi Najemnikami wypuszczając kotkę z rąk, a ta zaraz ułożyła się na trawie obok wylegując się na słońcu.
- Ja mogę skupić na sobie jego uwagę - czyli coś, w czym Shader z całą pewnością był dobry! Irytowaniu przeciwników, których nie powinno się drażnić.

Cały czas ją nosiło po podróży statkiem. Nie miała tam miejsca na bieganie i chodzenie za mocno, więc ciągle drobiła w miejscu, rąbiąc kopytami o ziemię.
Wyjęła swą halabardę, którą złożyła i machnęła nią kilka razy.
- Zamiast gadać przywalmy mu po prostu. Taki misio łatwo mnie nie powali - adrenalina i agresja buchały z niej tak mocno, że prawie ruszyła biegiem przed siebie na niedźwiedzia, ale jeszcze chwilę grzecznie czekała. Gdyby jednak ktokolwiek próbował ruszyć na miśka - ona wystrzeli galopem pierwsza, bądźcie tego pewni... w końcu to Loki.

- Tak kobyła na przegryzkę to na pewno marzenie każdego misia - Iorveth wyjmował właśnie łuk, naciągał cięciwę i szykował strzały.
Rozejrzał się szukając dobrego miejsca dla strzelca, by się tam ulokować później do walki z niedźwiedziem.
- Ustawię się gdzieś i będę strzelał. Nie włazić mi w cel, czyli nie wchodźcie między jego łeb, a mnie - wyjaśnił bez większego w sumie zainteresowania, które świadczyło, że jak ich postrzeli to ma to w dupie.
Poślinił palce i przejrzał lotki w strzałach. Następnie ruszył na upatrzone miejsce powoli i po cichu.

Chwyciła za swój topór i spojrzała na nich wszystkich westchnąwszy. Wyjęła z torby też granat hukowy.
- Można spróbować go ciut ogłuszyć - powiedziała spoglądając na granat.
Nie używała ich często, ale cóż. Czasem lubiła eksperymenty i wyraźnie się oblizała na myśl o czymś nowym. Uszykowała też topór, który dla większości byłby oburęczną bronią.

Spojrzał kątem oka na Loki, a potem na Lagerthę, by w końcu skupić się na mężczyźnie, który zaczął odchodzić. Miał ochotę dołączyć do Zeldy i po prostu pozwolić im działać. Chimera była nadpobudliwa i w sumie nie uśmiechało mu się podchodzenie jej pod kopyta, bo coś czuł, że to ona bardziej by go uszkodziła niż niedźwiedź. Nordka chciała rzucać granatami, co z jego słuchem skończyłoby się niekoniecznie zabawnie. A Nocny mógł mu sprzedać strzałę w dupę. I ponieważ nieszczególnie im ufał, postanowił nie wbijać się jako pierwszy, choć jeszcze chwilę temu to proponował.
- Można więc go wpierw ogłuszyć, ten koleś do niego postrzela, a ty po prostu przebiegniesz po nim kilka razy, by się upewnić, że już nie wstanie - zamyślił się spoglądając na Loki. Gdyby to było takie proste.
- Ale ten niedźwiedź wydaje mi się dziwny. Jest zbyt uparty na bezrozumne zwierzę. Siedzi tu już od paru dni - dodał w końcu, by dać im do zrozumienia, żeby jednak uważali na siebie i nie ignorowali niedźwiedzia.

Od Shadera i jego kotki trzymał się na tyle daleko, na ile mógł. Nie lubił, niee... nienawidził kotów! Brr na samą myśl o nich jeżyły mu się włosy na karku. Kiedy jednak stał i wysłuchiwał ich przerzucanek kto jak atakuje, tylko delikatne głaskanie chrap Kopytka sprawiało, że nie zwariował. Westchnął sfrustrowany - w końcu od dłuższego już czasu się nie przemieniał - i nakazał jednorożcowi czekać w miejscu, a następnie począł się rozbierać.
- Skoro tak się boicie, mogę pierwszy zaatakować. - miał w dupie czy mu pomogą, czy nie. Najwyżej sam sobie jakoś poradzi i weźmie całą zapłatę dla siebie. - Dajcie tylko znać, kiedy atakować. - Gdy tylko pozbył się wszelkich ubrań, natychmiast przemienił się w potężną hybrydę niedźwiedzia, wilka i lwa. Wziął głęboki wdech, rozkoszując się powietrzem w nozdrzach. Przeciągnął się, wyciągając przednią prawą łapę w przód i tylną lewą w tył, a następnie zrobił to samo drugą parą łap. Tego mu brakowało.
A przy okazji jego kompani mogli podziwiać zwierzęcy profil Raistlina. Nie pozostało mu nic innego, jak słuchać i czekać na sygnał...

Uszykowała w rękach swoją dzidę i zatupała w miejscu kopytami nieco poirytowana czekaniem. Zrozumiała, że Lagertha wpierw chce rzucić granat hukowy, a Iorveth pewnie strzeli z raz czy dwa... ale... ani chwili dłużej nie będzie zwlekać... w sensie nie dłużej niż to niezbędnie, bo nie widzi jej się oberwać granatem lub strzałą. Dlatego ignorując wszystkich szykowała się do własnej szarży na stwora, całą swą masą, by dzidą zaatakować najlepiej jego gardziel lub inne odsłonięte, wrażliwe miejsce, które się napatoczy.

Nie zamierzała tracić czasu - ani chwili dłużej. Zbierając się w sobie, z całą siłą rzuciła granat hukowy, który trzymała w ręce, prosto w niedźwiedzia.
Celowała mniej więcej pod jego łeb, lub w pobliże tak aby go zdezorientować hukiem. Zaraz gdy to zrobiła - bez względu czy się jej udało, złapała swój topór i zamierzała też ruszyć do ataku ale... wpierw dać szansę Iorvethowi no i... nie wpaść pod kopyta Loki. No bo co jak co ale bycie stratowaną jej nie jarało.

Zajął miejsce na jakimś wzniesieniu lub murze, po czym widząc, że misiek się połapał dzięki ich grupowej "kobyle" westchnął, chwycił kilka strzał i wbił w podłoże obok siebie lub położył by je łatwiej sięgać.
Postanowił porządnie wycelować i wpierw trawić niedźwiedzia w jedne oko, a potem bez względu na efekt, szybko nałożyć na cięciwę kolejną strzałę i równie szybko wypuścić ją w stronę niedźwiedzia - najlepiej okolice głowy.
Wszystko to z poważną, skupioną miną. Potem musiałby już brać pod uwagę rzucających się do walki lub znaleźć nowe miejsce do strzelania, gdyby to się nie nadało ze względu na pozycję strzelecką.

Wytrzymała? Tak. Ledwo bo ledwo, ale w końcu przypierdzieliła z całych sił kopytami w ziemię, stanęła dęba i po atakach Lagerthy i Iorvetha, rzuciła się z bojowym wrzaskiem Loki (a niby jest koniem) w stronę niedźwiedzia. Jej planem było po prostu wpierdzielić się w niego, najlepiej wpadając w niego "z bara" całym ciałem, by go może przewalić. Ale to zadziała, tylko jeśli będzie zdezorientowany i jej nie będzie dobrze widział. Bo jeśli będzie ją widzieć to poleci na niego z zamiarem wbicia w niego swojej dzidy, utrzymując przy tym bezpieczną odległość od jego łap - których i tak w obu wariantach próbuje unikać niemal równie mocno co kłów.

ściąga dla mg:

Podczas, gdy reszta rzuciła się do walki z niedźwiedziem, Zwierzar postanowił zostać na miejscu chcąc zachować czujność. Obserwował niedźwiedzia, jak i pobliskie zarośla w razie, gdyby nie byli sami. Niby mieli przed sobą tylko dzikie zwierzę, ale: właśnie. Ciągle męczyła go ta świadomość, że drapieżnik uparcie tkwił w ogrodzie Aliela. Wydawało mu się to nieszczególnie normalne. Starał się dostrzec jakieś niezwykłe zachowanie u niedźwiedzia podczas walki. Czy postępuje w jakiś logiczny sposób? Czy też Shader był po prostu przewrażliwiony? W dłoni ściskał topór gotowy do reakcji, gdyby ta była konieczna.

Rył ziemię łapami, nie mogąc doczekać się szarży na niedźwiedzia. Długo już nie zamieniał się w Bestię i chyba jeszcze dłużej nie czuł gorącej krwi na języku. Z wielkim wysiłkiem zmusił się zaczekać, aż wysoka baba rzuci swoją zabawkę i ledwo jedną strzałę Iorvetha, po czym puścił się pędem w stronę miśka. Jednak nie frontalnie wraz z Loki, a z boku kilka stóp od niedźwiedzia, lecz przeciwnie do strony, którą obrał strzelec. Jego taktyka była prosta. W pełnym pędzie skręcić nagle w stronę przeciwnika i szarżując dopaść jego gardzieli...

The member 'Mistrz Gry' has done the following action : Rzut Kostką

---

#1 'Mini-Powodzenie k6' :


--------------------------------

#2 'Mini-Powodzenie k6' :


--------------------------------

#3 'Mini-Powodzenie k6' :


--------------------------------

#4 'Mini-Powodzenie k6' :


--------------------------------

#5 'Mini-Powodzenie k6' :

Nie zamierzał zwlekać, więc szybko chwycił kolejną strzałę i nałożył szybko na cięciwę, by wycelować w niedźwiedzia - najlepiej w jego tyły, gdzie nie ma walczących, aby ich nie trafić. Chciał trafić w udo, więc wymierzył uważnie, starając się wypuścić strzałę precyzyjnie.

Lykantrop zajął jej przody, więc obiegła szybko niedźwiedzia, podchodząc do niego od drugiej strony niż Iorveth, a następnie próbowała dźgnąć go dzidą w odsłonięty bok, a jeśli by nie wyszło, to odwróciłaby się, by przywalić mu z tylnych kopyt.
Cały czas miała na oku pozycje pozostałych... była narwana, ale nie lubiła sabotażować własnej drużyny. Nie chciała też oberwać od nich lub od niedźwiedzia, więc gdyby coś jej zagrażało, próbowałaby zapewne odskoczyć.

ściąga dla mg: