Aparycja
Łysina, pokryta licznymi bliznami i znamionami. Bujna i gęsta broda, zanieczyszczona, o barwie ciemnego kasztanu. Szare oczy, skrywające mądrość i smutek, dość często zamroczone alkoholem, bądź wypełnione kurwikami, czy też złością. Na sobie ma znoszone łachmany zakrywające rozpadające się już strzępki czegoś, co kiedyś było uzbrojeniem, a teraz jest jakby połączeniem z kilku zszytych ze sobą utwardzanych szmat, gdzieniegdzie przeplecionych jakimś żelastwem. Ten prowizoryczny strój, chociaż wygląda nieporadnie, jest bardzo praktyczny. Nie raz uchronił go przed niespodziewanym zagrożeniem, posiada sporo miejsca na różnoraki ekwipunek, czasem sam jest pod wrażeniem ilości i objętości przedmiotów, które może schować za przysłowiową pazuchę.

Historia
Urodzony w mieszczańskiej rodzinie, Uggumli, był szczęśliwym jedynakiem. Rodzice jak i rodzina poświęcali mu dostatecznie dużo uwagi i troski, zapewniwszy mu spokojne dzieciństwo i skończywszy na największej nauczce, która odcisnęła na nim piętno. Wychowywany, edukowany i obarczany coraz większą odpowiedzialnością miał być kolejnym potomkiem z kolei, który miał przejąć rodzinny sklep jubilerski i prowadzić dalej rodzinny interes. Jednak w głowie krasnoluda nie było miejsce na takie życie, a na przygody. Wolał chodzić po kopalniach i szukać kruszców, niż siedzieć w zakurzonej norze i je przeglądać, tworzyć biżuterię, liczyć księgi. Miał zapewnioną przyszłość, stabilną i w miarę satysfakcjonującą. Praca wybrana przez rodziców, miejsce zamieszkania jak i żona również. Nie była ona urodziwą dziewką, ani urodzoną gospodynią, jednak pochodziła ze szlachty, zubożałej co prawda, jednak to wciąż kasta wyżej. Nie minęło wiele od ślubu, a pokazała swój charakter i za wszelką cenę starała się owinąć Uggumliego wokół palca, robiąc z niego pachołka, który spełniałby jej wszystkie zachcianki. Jakże mocno była zdziwiona, gdy ten, nie dość, że się postawił to jeszcze siarczystym uderzeniem sprowadził jej rozmarzoną głowę na ziemię, oh jakże płakała krokodylimi łzami, gdy po kolejnej próbie manipulacji podbił jej oko, spakował swoje manatki i wyruszył w tylko sobie znanym kierunku, obiecując sobie, że będzie żył po swojemu, z dala od obowiązków i ciążącej na nim odpowiedzialności.