Aparycja :
Dziewczyna z wyglądu, jest bardzo młoda. Posiada dziewięć lat i jest dość niską i bardzo szczupłą dziewczynką, obecnie dodatkowo wychudzoną przez panujący u niej głód. Oczy są średniej wielkości, o łagodnym kolorze niebieskiego, otoczone długimi czarnymi rzęsami. Ma trochę trójkątną twarz, kiedyś o zgrabnych policzkach, które są nieco zapadnięte. Ma sięgające za łopatki, bardzo proste, rude włosy. Dłonie są drobne i malutkie, o małych paznokciach, pod którymi można zauważyć brud. Nosi na sobie szarawą potarganą sukienkę, w niektórych miejscach jest pourywana na końcach. Kiedyś była to śnieżno-biała sukieneczka. Posiada wilcze uszka i ogonek. Ma duże ostre kły i ostre pazurki.



Historia :

Mieszkała z matką na odludziu, w małej, opuszczonej leśniczówce. Ojca nigdy nie poznała. Rodzicielka od najmłodszych lat uczyła ją podstaw o prawach przyrody. Jako nieobyty wilczek biegała za matulą po lesie, rozglądając się za malutkimi ptaszkami i średnimi jaszczurkami. To na nich ćwiczyła swoje polowanie, ale nie zabijała ich. Łapała delikatnie w łapkach i wypuszczała ich wolno. Kiedyś rodzic zaproponowała, żeby zabiła w przyszłości schwytanego ptaka. Renesmee nie chciała tego uczynić, ale uległa matce. Poczuła w pysku krew. To było najohydniejsze uczucie, jakiego doświadczyła w tamtym czasie. Któregoś dnia do ich chaty nieznajoma persona zapukała. Matka cicho podeszła do okna i nie alarmując wędrownika przez okno. Z ogromnym przerażeniem w oczach poszła szybko pociechę schować w bezpiecznym miejscu, czyli pod łóżkiem gdzie znajdowało się wejście do podziemi. Weszła, tam do środka zostając zamknięta. Tymczasem usłyszała ostatni przeraźliwy dźwięk ostrza przecinającego skórę i mokry wypływającej krwi. Przed oczami ujrzała ptaka, którego zabiła ostatnio. Właśnie wtedy usłyszała ten sam dźwięk wypływającego płynu. Obcy opuścił ich dom. Wystraszona dziewczynka siedziała w komórce dobre dwie godziny, chcąc upewnić się, czy nie ma nikogo w pobliżu. Kiedy odważyła się wyjść z ukrycia, ujrzała martwą matkę leżącą na środku domu z podciętym gardłem. Bardzo mocno to przeżyła, nie potrafiąc sobie wybaczyć, że nie mogła razem z nią ukryć w tej piwniczce. Przerażona tą sytuacją, wybiegła jak najszybciej z domu, uciekając jak najdalej. Od tamtego czasu błąkała się po krainie, starając  w ciężkich warunkach przetrwać.