Aparycja : Pierwsze co należy rzec o Rodericku, to jest on umięśniony i przystojny, nie raz niewiasty się za nim oglądały, a on zawsze lubił to wykorzystywać. Jego twarz zazwyczaj pozostaje niewzruszona czymkolwiek (dobry gracz w pokera) zmienia się to jedynie w towarzystwie kobiet. Oczy ogniste, związane z żywiołem, samo spojrzenie w te jego zimne oczy w kolorze ognia potrafi niejednemu zmrozić krew w żyłach. Tak samo włosy ognisto rude, nadają mu dodatkowego animuszu. Zawsze stara się trzymać taki 2-dniowy zarost, ponieważ uważa że z takim delikatnym zarostem wygląda najlepiej. Na plecach między łopatkami ma znamię "tatuaż" z płomieniem.

Historia : A więc chcielibyście się dowiedzieć czegoś na temat Rodericka. Czy będzie to historia waleczności odwagi, romansu i innych bzdetów? Absolutnie nie, no może troszkę, zależy co kto lubi. Ale zacznijmy od początku. Narodził się w normalnej rodzinie jakich wiele wśród mitycznych. Wychowywali go rodzice, rodzeństwo, ciocie wujkowie. Ogólnie każdy pieprzył się z każdym nie ma tu się za bardzo zagłębiać. Ogólnie pochodził z kasty mieszczan, jednakże po osiągnięciu pełnoletności, postanowił że nie chce wieść tak nudnego życia i postanowił ruszyć na trakt zostając najemnikiem, a tym samym włóczęgą. Przez te lata widział na swojej drodze wiele, więcej niż mógłbym tu wam opisać. Śmierć, odcięte kończyny, flaki na rozwleczone po trakcie. Różne rzeczy się zdarzały. Wywołało to u niego neutralność niemalże na wszystko co go otacza. Kamienna twarz, brak uśmiechu, od taki człowiek kamień, na pierwszy rzut oka niezdolny do uczuć. Ale za to przy kobietach, zupełna zmiana, ogólnie uwielbia ich towarzystwo. Tak naprawdę nigdy nigdzie nie zagrzał miejsca na dłużej. Często sypiał w karczmach, niekiedy również na trakcie i nie raz miał do czynienia z różnymi niebezpieczeństwami. Wszelkie zlecenia jakie dostawał, zawsze wykonywał sumiennie i najlepiej jak tylko potrafił. Zleceniodawcy zwykle byli zadowoleni z jego roboty, ale oczywiście nie raz bywało tak, że nie udało mi się wykonać zadania. Ot czynnik ludzki, wszak nikt nie jest doskonały prawda? Żył sobie tak od zlecenia do zlecenia, podrywając niewiasty gdzie tylko się dało, bo przyznać trzeba że kobieciarz to z niego niesamowity. Nie przykłada wagi do tego z kim i gdzie, byleby to była kobieta i byle seks w danym miejscu był dozwolony, co by nie robić sobie niepotrzebnych kłopotów. I tak wiedzie sobie życie do tej pory. Od karczmy do karczmy, z miasta do miasta. Czas pokaże co przygotował dla niego los.